بررسي تأثير پنجره‌ي تنفسي بر سيستم تهويه در ساختمان‌هاي درماني داراي نماي دوپوسته در شهر تهران

در دهه هاي اخير و هم‌زمان با آغاز بحران انرژي در جهان، توجه مجامع جهاني به مصرف بهينه‌ي انرژي به‌خصوص در ساختمان‌ها و جداره‌هاي خارجي آنها‌ تبديل به يكي از مهم‌ترين بخش‌ها در طراحي شده‌است؛همين امر باعث به‌وجود آمدن چالش‌‌هاي جديدي در رابطه با كيفيت هواي داخل ساختمان، چگونگي تأمين هواي تازه و تهويه‌ي هرچه بهتر فضاها در صنعت ساختمان گرديد.در اين راستا تلاش‌ها در جهت بهتر شدن تهويه در حوزه‌ي ساخت‌وساز، اهميت بسياري يافته و هنگامي‌كه اين چالش در كنار گرايش به استفاده از سطوح شيشه‌اي در ساختمان‌ها به جهت بهره‌گيري از نور و استفاده‌ي حداكثري از تهويه طبيعي در فضاهاي درماني قرار گرفت، منجر به ابداع نوع جديدي از پنجره گرديد كه تا حدودي به مشكلات با شيوه‌اي نوين پاسخ مي‌دهد. هدف مقاله‌ي حاضر، معرفي و بررسي پنجره‌ي تنفسي و امكان‌سنجي آن به جهت كاهش مصرف انرژي و در نهايت ايجاد تهويه‌ طبيعي در فضاهاي درماني است، چراكه در اين‌گونه فضاها به جهت انتقال بيماري هاي واگيردار و بحث كنترل عفونت، اهميت تأمين هواي تازه بيشتر مي‌شود. براي دستيابي به اين هدف،پژوهش ارائه شده با بهره‌گيري از روش تحقيق همبستگي و شبيه‌سازي با استفاده از نرم افزار ديزاين بيلدر و انجام محاسبات عددي به بررسي پنجره تنفسي و ميزان تأثيرگذاري آن در ايجاد تهويه حداكثري پرداخته‌ تا در راستاي آن به ساختاري بهينه با عملكردي مطلوب در اقليم شهر تهران دست يابد.ازاين‌رو اين پژوهش به دنبال پاسخ به اين پرسش‌ است كه استفاده از پنجره‌ي تنفسي چه تأثيري بر تهويه در نماهاي دوپوسته در بيمارستان‌‌ها دارد؟نتايج پژوهش نشان مي‌دهند كه استفاده از اين نوع پنجره با مشخصات ذكر شده در متن (هر دو جداره‌ي داخلي و خارجي داراي شيشه‌ي دوجداره) در مقايسه با حالت پايه (بدون شيشه دوجداره)؛سبب افزايش بهره‌وري نماهاي دوپوسته به ميزان %26.4 در بخش كاهش مصرف انرژي و مطلوب‌تر شدن كارايي تهويه نماي دوپوسته مي‌شود.