بررسي قدرت و مكانيسم‌ فعاليت آنتي‌ اكسيداني تركيبات پلي ‌فنولي تاكسي ‌فولين، مورين و كوركومين

استرس اكسيداتيو، پديده‌اي است كه در نتيجه‌ي افزايش بيش‌از حد گونه‌هاي فعال اكسيژن ايجاد شده و روي فعاليت طبيعي آنزيم‌ها، پروتئين‌ها، سلول‌ها و حتي اندام‌هاي موجود زنده، اثر تخريبي مي‌گذارد. مطالعات گذشته‌ي بسياري از محققان، بيان‌گر اهميت استفاده از تركيبات طبيعي و عمدتا گياهي مانند پلي‌فنول‌ها، به عنوان راه‌كاري ايمن در توقف بروز اثرات مخرب استرس اكسيداتيو است. مكانيسم نحوه‌ي فعاليت غير آنزيمي اين تركيبات آنتي‌اكسيداني، در اغلب موارد به گروه‌هاي هيدروكسيل متصل به حلقه بنزن يا آروماتيك، با اهداي اتم هيدروژن به راديكال‌هاي آزاد نسبت داده ‌مي‌شود كه در نهايت باعث مهار و خنثي‌سازي گونه‌هاي فعال اكسيژن مي‌شوند. در اين مقاله، قدرت آنتي‌اكسيداني سه تركيب پلي‌فنولي، شامل تاكسي‌فولين، مورين و كوركومين، در تقابل با تركيب شيميايي DPPH به عنوان راديكال آزاد و بررسي تغيير ميزان جذب آن طي واكنش با اين تركيبات گياهي در يك غلظت پايين و مشخص، بررسي شد. با استفاده از دستگاه الايزا ريدر فلورسانس H4، ميزان تغيير جذب راديكال DPPH به دست آمد و به كمك نرم‌افزارهاي Excel، OriginLab و Graph Pad Prism نتايج سنجيده شد. طبق نتايج به‌دست‌آمده، تاكسي‌فولين به دليل دارا بودن گروه‌هاي متعدد هيدروكسيل متصل به حلقه‌هاي فنولي و اتم‌هاي اكسيژن متصل به حلقه هتروسيكليك (حلقه C) و وجود آرايش فضايي اتم‌هاي هيدروژن در اين حلقه بالاترين قدرت آنتي اكسيداني را دارد و به دنبال آن كوركومين و مورين در مراتب بعدي قرار مي‌گيرند. داده‌هاي اين پژوهش، بر اهميت مصرف محصولات گياهي مغذي، مانند مركبات و مغزهاي خوراكي و همچنين ادويه‌هاي توصيه‌شده در طب سنتي، مانند زردچوبه، بيش از پيش تاكيد مي‌كند.