بهينه سازي واكنش هاي اتّصال آمينو اسيد به رزين وَنگ و نشاندار كردن پپتيد با كروموفور(6/5)–كربوكسي فلورسين

متداول ترين روش سنتز پپتيدها، سنتز روي رزين جامد است. در بين انواع رزين، رزين وَنگ (Wang) يكي از رايج ترين آنها است. در اين مطالعه روش هايي براي بهبود اتّصال اولين آمينو اسيد از انتهاي كربوكسيل(C terminus) به رزين وَنگ و همچنين نشاندار كردن انتهاي آمين پپتيد سنتز شده با رنگ فلورسنت (5.6) كربوكسي فلورسين ارائه مي شود. پپتيد تتراآرژينين(RRRR) بر روي رزين وَنگ به روش سنتز بر پايه جامد سنتز شده و به انتهاي آن رنگ فلورسنت (5.6) كربوكسي فلورسين متّصل شد. نشاندار كردن پپتيد توسط تست كايزر(نين هيدرين) مورد ارزيابي قرار گرفت. بهره واكنش اتّصال اولين آرژينين (Fmoc Arg(pbf) OH) توسط آزاد سازي گروه Fmoc(Fluorenylmethyloxycarbonyl chloride) متصل به آن و سنجش ميزان جذب ماوراء بنفش آن در طول موج 278 نانومتر مورد اندازه گيري كمّي قرار گرفت. جهت مقايسه بهره واكنش هاي اتّصال اوّلين آمينو اسيد به رزين و نشاندار كردن با رنگ فلورسنت ، از دو گروه فعال كننده معروف كربوكسيل به نام هاي DIC (N,N’ diisopropyl carbodiimid) وHBTU (N,N,N′,N′ Tetramethyl O (1H benzotriazol 1 yl)uronium hexafluorophosphate) استفاده شد. در اتّصال اوّلين آمينو اسيد آرژينين، واكنش گر DIC بهره واكنش را بيشتر از واكنش گر HBTU افزايش مي دهد. هر چند لازم است طول زمان انكوباسيون به 17 ساعت افزايش يابد. در حالي كه براي نشاندار كردن پپتيدها، HBTU عملكرد بهتري نسبت به DIC دارد. اين در حالي است كه در اكثر پروتكل ها از DIC براي نشاندار كردن پپتيدها توسط انواع رنگ فلورسنت استفاده شده است و براي اتّصال اوّلين آمينو اسيد نيز زمان انكوباسيون بسيار كمتر از 17 ساعت پيشنهاد شده است.