بررسي ارتباط امنيت غذايي و پايداري زراعي خانوارهاي كشاورز شهرستان آمل

نظر به اهميت جايگاه امنيت غذايي و پايداري كشاورزي در برنامه هاي سند چشم انداز توسعه ايران، هدف از تحقيق حاضر بررسي ارتباط پايداري زراعي و امنيت غذايي خانوارهاي كشاورز مناطق روستايي شهرستان آمل مي‌باشد. در اين راستا، داده هاي موردنياز به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي از 105 خانوار كشاورز در منطقه به دست آمد. جهت بررسي وضعيت امنيت غذايي خانوارها از شاخص استراتژي مقابله اي استفاده شد. همچنين براي تعيين پايداري زراعي از يك شاخص تجميع شده بر اساس جنبه هاي اقتصادي، اجتماعي و محيط زيستي با استفاده از روش تحليل سلسله‌مراتبي استفاده شد. براي بررسي رابطه پايداري و ناامني غذايي از ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد. بر اساس نتايج، حاشيه ناخالص سود از جنبه اقتصادي، همدلي از جنبه اجتماعي و آفت‌كش‌ها از جنبه محيط زيستي بيشترين تأثير را بر پايداري زراعي داشته اند. همچنين 57% از خانوارهاي كشاورزان مناطق روستايي شهرستان آمل از ناامني غذايي رنج مي برند. 39% ناامني غذايي متوسط و فقط 4% از امنيت غذايي برخوردارند. به علاوه پاسخگويان، سطوح متفاوتي از استراتژي هاي مقابله را براي مقابله با ناامني غذايي مورد استفاده قرار مي دهند. همچنين رابطه مثبت و معني داري بين پايداري اجتماعي و امنيت غذايي در مناطق روستايي شهرستان آمل وجود دارد. در حالي كه بين پايداري اقتصادي و محيط زيستي با امنيت غذايي در منطقه مطالعاتي رابطه معني داري يافت نشد.