تأثير پيشرفت فناوري و كيفيت نهادي بر پايداري محيط زيستي و اجتماعي شهر تهران در عصر ديجيتال

افزايش چالش هاي محيط زيستي و اجتماعي، سياست گذاران شهري در سراسر جهان را ايجاب كرده كه به دنبال راه حلي بهينه براي سوق دادن شهرها به بعد جديدي براي برآوردن نيازهاي آينده باشند. در اين گذار، پيشرفت تكنولوژيكي و كيفيت نهادي به عنوان راه حل هاي قابل اجرا براي تضمين توسعه پايدار شهري، پديدار است. پژوهش حاضر با هدف تأثير پيشرفت فناوري و كيفيت نهادي بر پايداري محيط زيستي و اجتماعي شهر تهران در عصر ديجيتال تدوين شده است. روش پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از لحاظ نوع، پژوهش توصيفي - تحليلي مي باشد. روش جمع آوري داده ها به دو شيوه كتابخانه اي و پيمايشي بود. ابزار گردآوري داده ها، پرسش نامه استاندارد پيشرفت فناوري، كيفيت نهادي، پايداري محيط زيستي و پايداري اجتماعي در نظر گرفته شد. جامعه آماري كليه خبرگان در حوزه معماري، برنامه ريزي شهري، اكولوژي، اقتصاد و جامعه شناسي بود كه حجم نمونه 96 عدد انتخاب شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون فريدمن و روش مدل سازي معادلات ساختاري (PLS) استفاده شده است. نتايج توصيفي نشان داد كه ميانگين متغيرهاي پيشرفت فناوري (2.88) در سطح نيمه پايدار، كيفيت نهادي (3.96)، پايداري محيط زيستي (3.55) و پايداري اجتماعي (3.63) در سطح پايدار تعيين شده است. نتايج استنباطي بيانگر اين است كه تأثير پيشرفت فناوري بر پايداري محيط زيستي و پايداري اجتماعي مستقيم و معناي دار بود. همچنين، تأثير كيفيت نهادي بر پايداري محيط زيستي و پايداري اجتماعي مستقيم و معني دار به دست آمد. بنابراين، اولويت قرار دادن حوزه فناوري و كيفيت نهادي شهري مي تواند به بهبود برنامه ريزي و فرايند تصميم گيري منجر شده و در نهايت به تسهيل پايداري محيط زيستي و اجتماعي در شهر تهران كمك كند.