مقايسۀ ديدگاه صدرالمتألهين و ادوارد جاناتان لو درباب كيفيت ارتباط نفس با بدن

يكي از اين پرسشهاي اساسي در انسان‌شناسي فلسفي، چگونگي ارتباط نفس با بدن، بعنوان دو جوهر مجزاي از يكديگر است. اين پرسش هم در فلسفۀ اسلامي و هم در فلسفۀ ذهن مورد بررسي قرار گرفته است. در سنت فلسفۀ اسلامي، صدرالمتألهين با طرح اصل جسمانيه‌الحدوث و روحانيه‌البقاء بودن نفس، درصدد برآمد تا پاسخي قاطع براي اين معضل فراهم آورد. از سوي ديگر، ادوارد جاناتان لو، يكي از صاحبنظران برجسته در حوزۀ فلسفۀ ذهن، نيز با نفي تجرد محض نفس، كوشيده اين چالش را حل كند. اين پژوهش بدنبال اينست كه آراء اين‌دو فيلسوف را بررسي و ارزيابي نمايد تا روشن شود كه آيا توانسته‌اند اين معضل را براي هميشه حل كنند يا خير. مقالۀ حاضر، با مطالعه و تأمل در منابع مربوطه، بروش توصيفي‌ـ‌تحليلي انجام شده است. اگرچه ابتدا بنظر ميرسد هر يك از اين‌دو فيلسوف، با پاسخهايي شبيه به هم، تا حدي توانسته‌اند بر اين مشكل فائق آيند، اما دقت نظر در ديدگاه آنها نشان ميدهد كه پاسخهاي هر يك، با اشكالاتي همراه است كه بايد به آنها پاسخ داده شود.