تفسير تطبيقي «لَتَعُودُنَّ فِي مِلَّتِنا» (ابراهيم: ۱۳) با تأكيد بر عصمت انبيا

عصمت انبيا از باورهاي مبنايي مسلمانان است، ولي گسترۀ آن محل اختلاف است. يكي از آيات مورد اختلاف در اين باره تهديد شعيب در آيۀ «لَتَعُودُنَّ فِي‌ مِلَّتِنا» (ابراهيم: ۱۳) است، كه تفسير عود به‌ معناي بازگشت بر دين كافران، چالشي براي عقيده شيعه است و نياز به تحليل جدي دارد، زيرا عموم شيعيان بر اين باورند كه پيامبران در تمام دوران زندگي خود معصوم بوده‌اند. در اين مطالعه، ديدگاه‌هاي تفسيري، به‌شيوۀ تطبيقي، بررسي و روشن شده كه مفسران، در تحليل و توجيه چالش پيش‌گفته، آورده‌اند كه مقصود از عود در آيۀ موردبحث داخل شدن شعيب در دين كافران و موافقت با آن‌ها، بيان توهم كافران، تغليب و تسري حكم اكثريت به عموم و صيرورت است. عود به‌معناي صيرورت، با وجود محذوراتي مي‌تواند پذيرفتني باشد. اكثر مفسران عود به‌معناي رجوع را آورده‌اند، ولي از پذيرش چنين معنايي خودداري كرده‌اند. از ديدگاه اين مقاله، عود به‌معناي رجوع، با اين بيان پذيرفتني است كه شعيب در دورۀ پيش از بعثت، همراه قومش از دين پيامبر پيشين تبعيت مي‌كرده است. تنها ابن‌تيميه، برخلاف مفسران فريقين، بدون استدلال به متن آيه، بر ارتكاب گناه توسط انبيا اصرار ورزيده است.