فتوّت و رموز ان در آثار شيخ شهاب‌الدين سهروردي

فتوّت گرچه در باورعامه با خصايل پهلواني و عياري آميخته‌گشته‌است اما در نظر فتوّت‌نامه‌نويسان، انسانِ صاحب‌فتوّت انسانِ اخلاق‌مداري است كه تمام تلاشش رسيدن به فضايل نفساني و ترك رذايل آن است تا بتواند به مقصد اصلي خود يعني قلب/فطرت دست‌يابد. او براي متصف شدن به اين خصايل نيك آيين‌ها و آدابي را به‌جا مي‌آورد.مسألۀ اصلي پژوهش: ارتباط ميان تعريف فتوّت و آيين‌هاي نمادين آن در فتوّت‌نامه‌ها با رسايل رمزي شيخ‌اشراق است و اين‌كه آيا شيخ اشراق در لابه‌لاي رسايل تمثيلي و عرفاني خود براي فتوّت جايگاه، تعريف و نمادهايي را قايل شده‌است؟روش‌تحقيق در اين مقاله: روشي پديدارشناسانه و تطبيقي است كه با شيوۀ كتابخانه‌اي انجام گرفته. يافته‌هاي اين پژوهش: برقراري پيوند ميان رمزهاي به‌كارگرفته‌شده در آثار سهروردي و فتوّت‌‎نامه‎هاي اسلامي است و نتايج اين پژوهش: اين است كه شايد با نظري اجمالي نتوان سهروردي را به عنوان فتوّت‎نامه‌نويسي آشكار درنظرآورد اما با غور در نمادهاي به‌كار گرفته‌شده در رسايل رمزي وي مي‌توان شواهدي به‌دست آورد كه او نيز از فتوّت و جرگۀ فتيان آگاه بوده‌ و از آن با نمادهايي پوشيده ياد مي‌كند. هرچند وي اصطلاح فتي و جوان‌مرد را بيشتر براي عرفاي متأله استفاده مي‌كند اما سلسله مراتب رموز جوان‌مردي در آثار وي مشاهده مي‌شود كه با مطالعۀ تطبيقي آن با فتوّت‌نامه‌هاي اسلامي رموز پنهان فتوّت او آشكار مي‌شود.