شناسايي سوگيري‌هاي شناختي تأثيرگذار بر تصميم‌گيري سرمايه‌گذاران در پروژه‌هاي سرمايه‌گذاري شهري

سرمايه‌گذاري و جذب سرمايه‌گذار همواره جزء اصلي‌ترين دغدغه‌هاي دولت‌هاي ملي و محلي بوده است و از طرفي در سال‌هاي گذشته، رويكردهاي نوين در جذب سرمايه‌گذاري و چالش‌هاي آن در علوم بين‏رشته‌اي مانند اقتصاد رفتاري بررسي شده‏اند. با توجه به ادبيات اقتصاد رفتاري، در رابطه با جذب سرمايه‌گذاري، تحليل تصميم سرمايه‌گذار براي ورود به پروژۀ سرمايه‌گذاري بسيار مهم است؛ اين در حالي است كه تحليل اقتصاد متعارف به دليل مشكلات روش‏شناختي و فروض غيرواقعي كه دارد امكان‌پذير نيست. پژوهش‏هاي انجام‏شده در زمينۀ اقتصاد رفتاري نشان مي‌دهد افراد هنگام ورود به پروژه‌هاي سرمايه‌گذاري درگير سوگيري‌هاي شناختي مختلفي هستند كه بيشتر اين الگوها يا سوگيري‌ها قابل پيش‌بيني هستند. اين يافته‌ها فرصت‌هايي جديد را براي درك بهتر رفتار سرمايه‌گذار باز مي‌كند و مي‌تواند به بهينه‌سازي سياست‌گذاري در زمينۀ جذب سرمايه‌گذار كمك كند؛ از اين رو، هدف پژوهش حاضر شناسايي عوامل رفتاري و سوگيري‌هاي شناختي در جذب سرمايه‌گذاري شهري بوده است. پژوهش حاضر از نظر روش پيمايشي و از نظر هدف كاربردي است. براي اين منظور، جامعۀ آماري شامل كارمندان سازمان سرمايه‌گذاري شهرداري، شاغلان در واحدها يا سازمان‌هاي مربوط به سرمايه‌گذاري، فعالان در حوزۀ پژوهشي و مطالعه‏هاي سرمايه‌گذاري، سرمايه‌گذاران (داراي تجربۀ سرمايه‌گذاري) طي سال 1402 انتخاب شد. به منظور تعيين حجم نمونۀ آماري از جدول مورگان استفاده شد و با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي 105 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد سوگيري‌هاي شناختي اعتمادبه‏نفس بيش از حد، اثر قالب‌بندي، ‌زيان‌گريزي، خوش‌بيني، پشيمان‌گريزي و اثر ‌هاله‌اي بيشترين اثرگذاري را در انتخاب‌ها و تصميم‌گيري‌هاي سرمايه‌گذاران دارند.