معاصرسازي اصول شهرسازي مكتب اصفهان به منظور ارتقاي كيفيت فضاي شهري در دوران معاصر

آنچه در شهرهاي امروز ما ديده مي‏شود، نه فضاي شهري، كه فضاهايي خالي محصول كنار هم قرار گرفتن بناها و تكه‌هايي باقي‏مانده از توده‌هايي است كه كمتر معنا و مفهومي را به ذهن متبادر مي‌كنند. شايد اين‏گونه باشد كه در شهر ما اول ساختمان‌ها ساخته مي‌شوند و آنچه باقي مي‏ماند فضاي شهري است؛ از همين رو، اين مقاله مكتب اصفهان را به عنوان پلي براي ارتباط با گذشته و ايجاد تداوم تاريخي در فضاهاي شهري انتخاب كرده است. هدف از اين پژوهش معاصرسازي اصول شهرسازي مكتب اصفهان با رويكرد معاصرسازي بر پايۀ نيازهاي كنوني شهر اصفهان است. معاصرسازي در اين پژوهش نه به معناي بازگشت به گذشته، بلكه به معناي استفادۀ بهينه از اصول گذشته و به‏هنگام كردن آن با شرايط كنوني است. در اين پژوهش، اصول شهرسازي مكتب اصفهان هم بر اساس مصاحبه با كارشناسان و هم بر اساس مطالعات كتابخانه‏اي گردآوري شده‏اند و در نخستين گام، سنجه‌هاي متناظر پژوهش بر اساس تحليل محتواي كمي مصاحبۀ كارشناسان و مطالعات كتابخانه اي به دست مي‌آيند. در ادامه، شاخص‏ها بر اساس آزمون فريدمن اولويت‏بندي و 17 سنجۀ اوليه وارد چرخۀ تحليل عاملي مي‏شوند. نتايج حاكي از آن است كه 6 عامل اقتصادي، اجتماعي، سطح و سرانه، دسترسي، كالبدي و آثار تاريخي از 17 سنجۀ پژوهش تا ميزان 86 درصد پشتيباني مي‏كنند.