تحليل كيفيت نورپردازي در دانشگاه‏هاي منطقۀ 6 تهران و پيشنهاد راه‌حل براي ارتقاي آن بر اساس استانداردها و روش ارزيابي هزينۀ چرخۀ زندگي

نورپردازي آموزشي براي ايجاد محيط خوشايند، ارتقاي شرايط سلامتي، صرفه‌جويي در مصرف انرژي،  ارتقاي عملكرد آموزشي فضا و يادگيري بهتر اهميت دارد؛ بنابراين، تحليل سيستم نورپردازي در ساختمان‏هاي آموزشي بر اساس الزامات و استانداردهاي بين‌المللي و پيشنهاد راه‏حل براي ارتقاي آن، هدف اصلي اين پژوهش است. دانشگاه‏هاي منطقۀ 6 تهران شامل سه دانشگاه دولتي تهران، تربيت‌مدرس و اميركبير به عنوان نمونه انتخاب شده‏اند. با استفاده از روش‌هاي پژوهش شامل مرور ادبيات، تحليل اسناد و نقشه‌هاي معماري و الكتريكي، مشاهده و مقايسه، اين هدف دنبال شده است. همچنين، براي پيشنهاد راه‌حل‌هاي كاربردي، نمونه‌هاي موردي ساخته‌شدۀ موفق و هماهنگ با روش‌ها و فناوري‌هاي نورپردازي در كشور ايران بررسي شده‌اند. در نهايت، راه‏حل‏ها با روش ارزيابي هزينۀ چرخۀ زندگي اعتبارسنجي شده‏اند. يافته‌هاي پژوهش نشان داده‌اند (1) طراحي سيستم نورپردازي با توجه به عملكردهاي موجود و تنظيم شدت روشنايي مناسب، (2) توجه به نور طبيعي و استفاده از سيستم كنترل براي استفادۀ بهينه از آن، (3) طراحي سيستم نورپردازي بر اساس هندسه، آرايش فضايي، تناسبات و مبلمان براي به حداقل رساندن خيرگي مستقيم و انعكاسي و (4) انعطاف‌پذيري فضاها در ارتباط با سيستم نورپردازي، از راه‌حل‌هاي موجود براي ارتقاي كيفيت نورپردازي آموزشي هستند. همچنين، نتايج نشان داد با جايگزين كردن لامپ‏هاي فلورسنت با ديودهاي نورگسيل در راهروي ساختمان آموزشي و استفاده از حسگر حركتي به‌جاي سوييچ روشن و خاموش، ميزان مصرف برق به ميزان 91.1 درصد كاهش مي‌يابد. همچنين، با استفاده از تركيب نور طبيعي و روشنايي الكتريكي و كنترل فعال آن، ميزان كاهش مصرف برق 95.3 درصد است.