كاهش سپر تنشي در استخوان ران با استفاده از پروتزهاي ران ساخته شده از مواد توزيع شده تابعي

تعويض كامل مفصل ران داراي مشكلاتي است كه يكي از مهمترين آن، پديده سپر تنشي و ضعف رشد استخوان است. وقتي مدول الاستيسيته پروتز بالاتر از استخوان باشد، بيشتر بار فيزيولوژيكي به ايمپلنت منتقل مي‌شود و استخوان تحليل مي‌رود. راه‌حل به حداقل رساندن آن و تقويت رشد استخوان، استفاده از مواد با مدول الاستيسيته‌ نزديك به استخوان براي پروتز است و مواد توزيع شده‌ تابعي داراي تخلخل نتايج بهتري را نسبت به مواد ديگر نشان داده‌اند. در اين مقاله از مدل استوانه و پروتز بر اساس ISO 7206-4 و مدل پروتز و استخوان استفاده شده و با روش اجزاء محدود تحليل و نتايج تنش‌هاي وارده، سفتي پروتزها و ريزحركت‌هاي بين پروتز و استخوان بررسي شده است. برتري اين مطالعه نسبت به پژوهش‌هاي قبلي استفاده از مدل پروتز و استوانه براي هندسه‌هاي مختلف و بررسي ريزحركت‌ها و تأثير آن در رشد استخوان مي باشد. نتايج نشان مي دهد كه استفاده از پروتزهاي FGM متخلخل براي هر هندسه‌ پروتز متفاوت در كاهش سپر تنشي و رشد استخوان موثر مي باشد.