مطالعه عددي تغيير شكل‌هاي گودبرداري عميق به روش ساخت از بالا ايراني (مطالعه موردي پاركينگ نيايش)

يكي از روش‌هاي نوين پايدارسازي گودهاي عميق، استفاده از روش ساخت از بالا است. در اين روش ضمن كاهش زمان اجرا و كنترل تغييرشكل ديواره گود، شرايط لازم براي احداث سازه در فضاهاي محدود و پرتردد شهري فراهم مي‌شود. در اين مقاله، روش نوين ساخت از بالا ايراني معرفي شده است. به منظور ارزيابي اين روش، تغييرشكل‌هاي افقي و قائم حاصل از روش ساخت از بالا ايراني، با روش ساخت از بالا ديوار ديافراگمي و روش ميخكوبي مقايسه مي‌شود. روش ساخت از بالا ديوار ديافراگمي با ضخامت ديوار 0.45 متر، روش ساخت از بالا ايراني با دو ضخامت متفاوت ديوار 0.45 و 0.65 متر و‌ روش ميخكوبي در تركيب با ديوار 0.45 متر، با استفاده از نرم‌افزار المان محدودMIDAS GTS NX  مورد مطالعه عددي قرار گرفته است. به عنوان مطالعه موردي پروژه پاركينگ طبقاتي نيايش در تهران با عمق گود 29 متر انتخاب شده است. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان مي‌دهد كه روش ساخت از بالا ايراني در مقايسه با روش ساخت از بالا ديوار ديافراگمي 20 الي 25 درصد، تغييرشكل افقي كمتري دارد. روش ميخكوبي سه تا چهار برابر، تغييرشكل بيشتري نسبت به هر دو نوع روش ساخت از بالا دارد و با افزايش عمق گود تفاوت آن‌ها بيشتر مي‌شود. ضخامت بيشتر ديوار در روش ساخت از بالا ايراني تأثير ناچيزي بر روي تغييرشكل‌ها دارد و اثر آن را مي‌توان ناديده گرفت. همچنين در روش ساخت از بالا ايراني 10 الي 15 درصد نشست سطح زمين كمتر از روش ساخت از بالا ديوار ديافراگمي است. روش نوين بيان شده نشان مي‌دهد كه ساخت ديوار ديافراگم به صورت چندمرحله‌اي، مي‌تواند كاهش تغييرشكل‌ها را در پي داشته باشد.