ارزيابي عوامل مؤثر در تأمين امنيت زنان با طراحي فضاهاي شهري در سكونتگاه غيررسمي خليل‌آباد تبريز

در فرايند شكل‌گيري شهر و فضاهاي شهري، همواره مردان نقش اساسي داشته‌اند و به تبع آن، نيازهاي زنان ازجمله نياز به امنيت در طراحي فضاهاي شهري در نظر گرفته نشده است. فضاهاي شهري به‌منزلۀ عرصه‌هايي كه تجسم كالبدي عينيت اجتماعي ملت‌ها هستند بايد بسترهاي لازم را براي تقويت حضور ايمن زنان فراهم كنند؛ چراكه زنان در مقايسه با مردان، از امنيت در فضاي شهري تجربيات متفاوتي دارند. هدف اصلي تحقيق حاضر، ارزيابي عوامل مؤثر در تأمين امنيت زنان با طراحي فضاهاي شهري در سكونتگاه غيررسمي خليل‌آباد تبريز است. روش تحقيق به‌صورت توصيفي ـ تحليلي بوده است. براي جمع‌آوري داده‌ها از مطالعات كتابخانه‌اي همراه با پرسش‌نامۀ محقق‌ساخته استفاده شد. حجم نمونه 369 پرسش‌نامه بود كه ازطريق فرمول كوكران به ‌دست آمد. براي تحليل داده‌ها از روش معادلات ساختاري با حداقل مربعات جزئي با استفاده از نرم‌افزار اسمارت پي.ال‌اس استفاده شد. يافته‌ها نشان داد كه هر شش شاخص شرايط اجتماعي، كالبدي ـ محيطي، دسترسي و تحرك، استفاده از زمين و فعاليت، زيست‌محيطي ـ رفاهي و اتصالات و جامعيت بر تأمين امنيت در طراحي فضاهاي شهري سكونتگاه غيررسمي محلۀ خليل‌آباد تبريز اثرگذار بوده‌اند. از ميان شش شاخص، شاخص شرايط اجتماعي با بار عاملي استاندارد 92/0 بيشترين اثر و اتصالات و جامعيت با بار عاملي استاندارد 599/0 كمترين اثر را داشته است. درنهايت متغير طراحي فضاهاي شهري به‌طور غيرمستقيم 72درصد از تغييرات متغير امنيت زنان را در محلۀ خليل‌آباد شهر تبريز تبيين مي‌كند.