شناسايي مؤلفه‌هاي كالبدي - فضايي بافت روستاهاي باارزش بومي مبتني بر توسعه گردشگري (موردمطالعه: روستاهاي كوهپايه‌اي غرب استان مازندران)

روستاهاي با بافت تاريخي و بومي استان مازندران از مناطق مستعد توسعه گردشگري ايران محسوب مي‌شود و به دليل برخورداري از جاذبه‌هاي متعدد طبيعي، فرهنگي و تاريخي مورد بازديد روزافزون شهرنشينان قرار مي‌گيرند و سالانه پذيراي حجم بالاي سرريز گردشگران در استان هستند. اما گاهاً بي‌برنامگي و عدم توجه مسئولين و ساكنين به قابليت‌هاي موجود و همچنين ورود افراد مهاجر در روستاهاي مقصد گردشگري موجب شده تا محدوديت‌هايي متعدد كالبدي - فضايي در اين مناطق ايجاد گردد كه در اين راستا شناسايي عوامل و معيارهاي كالبدي - فضايي در راستاي توسعه گردشگري اين روستاها امري ضروري است. پژوهش حاضر ازلحاظ ماهيت، اكتشافي و از حيث بررسي داده‌ها، تجربي - پيمايشي است. جامعه آماري موردمطالعه شامل 250 نفر از متخصصين است كه با استفاده از سيستم واقعيت مجازي، محيط 5 روستاي شبيه‌سازي‌شده در قالب تور مجازي براي آن‌ها به نمايش گذاشته شده و سپس با استفاده از پرسش‌نامه پژوهشگر ساخت، مورد پرسشگري مستقيم قرار گرفتند. اطلاعات جمع‌آوري‌شده، با استفاده از نرم‌افزار SPSS و از طريق تحليل عامل اكتشافي، همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند. نتايج پژوهش نشان داده است؛ 97.9 درصد از تغييرات توسعه گردشگري توسط عامل‌هاي كالبدي - فضايي شامل: كيفيت كالبدي - محيطي، سازمان فضايي و نفوذپذيري، عناصر تزييني و سبك معماري، امكانات رفاهي و زيربنايي، سازگاري اقليمي، سرسبزي و مناظر طبيعي، مراكز فرهنگي و مذهبي، آسايش كالبدي، هويت و شخصيت مكان، تبيين شده است. كه عامل‌هاي كيفيت كالبدي - محيطي، سازمان فضايي و نفوذپذيري به ترتيب با ضريب تأثير 0.674 و 0.348 بيشترين تأثير را در توسعه گردشگري روستاها دارند.