سنجش پايداري نظام‌هاي بهره‌برداري در روستاهاي استان چهارمحال و بختياري

يكي از مباحث اصلي در توسعه بخش كشاورزي الگوي نظام‌هاي بهره‌برداري مي‌باشد. با رشد روزافزون جمعيت، نياز به مواد غذايي بيشتر مي‌شود، در اين وضعيت براي تأمين غذا و خودكفايي كشاورزي بايد به يكي از مسائل بنيادي كشاورزي، يعني نظام‌هاي بهره‌برداري، توجه خاصي مبذول شود. به همين منظور هدف از اين پژوهش، سنجش پايداري نظام‌هاي بهره‌برداري در استان چهارمحال و بختياري مي‌باشد. جامعه آماري پژوهش موردنظر را بهره‌برداران خرد دهقاني و تعاوني توليد روستايي استان چهارمحال و بختياري تشكيل داده‌اند. با توجه به گستردگي جامعه آماري حجم نمونه تحقيق با استفاده از فرمول كوكران در مجموع، 750 بهره‌بردار بود. به‌منظور مقايسه دو نظام بهره‌برداري حجم نمونه در نظام بهره‌برداري خرد دهقاني 380 و تعاوني توليد 370 بهره‌بردار تعيين شد. ابزار اصلي تحقيق پرسشنامه محقق ساخته است، كه داده‌هاي آن توسط نرم‌افزار SPSS22 و مدل ويكور مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. نتايج تحقيق نشان داد، در نظام‌هاي بهره‌برداري تعاوني توليد تعداد 7 تعاوني از پايداري،10 تعاوني نيمه پايدار و 4 تعاوني از ناپايدار برخوردارند. هم‌چنين در نظام بهره‌برداري خرد دهقاني در 2 شهر فرخشهر و سامان اين نظام پايدار، سودجان، شيخ شبان، بن، دستنا، بلداجي، فرادنبه، حيدري و آلوني نيمه پايدار و نافچ، شمس‌آباد، آورگان، گندمان، كنرك، امام قيس، دهنو، بهشت آباد، گهرو، تيشنيز و جونقان كاملاً ناپايدار مي‌باشند.