بررسي تأثير روش‌هاي مختلف خاك‌ورزي روي عملكرد ماشين و خصوصيات خاك در اقليم معتدل

در اين پژوهش، اثر روش‌هاي بي خاك‌ورزي، كم ‌خاك‌ورزي و خاك‌ورزي مرسوم بر بعضي خصوصيات خاك و ماشين در تناوب گندم- جو- پنبه- گندم در اقليم معتدل استان خراسان رضوي بررسي گرديد. اين پروژه به مدت سه سال در قالب آزمون كرت‌هاي خردشده بر پايه طرح پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تيمار اصلي، سه تيمار فرعي و در سه تكرار در ايستگاه تحقيقات كشاورزي گناباد اجرا شد. تيمارهاي آزمايش شامل روش‌هاي خاك‌ورزي در سه سطح شامل؛ خاك‌ورزي مرسوم، كم خاك‌و‌رزي و بي خاك‌ورزي در كرت‌هاي اصلي و مقدار بقاياي گياهي در سه سطح شامل: بدون بقايا، حفظ 30 درصد بقايا و 60 درصد بقايا در كرت‌هاي فرعي بود. مشخصه‌هاي مورد اندازه‌گيري شامل جرم مخصوص ظاهري خاك، فشردگي خاك (شاخص مخروط خاك)، ميانگين وزني قطر كلوخه ، هم‌چنين عوامل مرتبط با ماشين شامل درصد برگردان شدن بقاياي گياهي، توان مصرفي مكانيكي، مصرف سوخت و كل زمان انجام عمليات بود. نتايج اين پژوهش نشان داد كه روش‌هاي بي خاك‌ورزي و كم خاك‌ورزي در مقايسه با خاك‌ورزي مرسوم باعث كاهش مصرف سوخت، كاهش زمان انجام عمليات، كاهش توان مكانيكي صرف شده در عمليات تهيه زمين و كاهش ميزان برگردانده شدن بقاياي گياهي شدند. روش خاك‌ورزي مرسوم نسبت به كم خاك‌ورزي و بي خاك‌ورزي باعث كاهش معني‌دار قطر كلوخه شد. تأثير روش‌هاي خاك‌ورزي بر مقاومت به نفوذ خاك در عمق 15-0 سانتي‌متري معني‌دار شد ولي در عمق 30-15 سانتي‌متري معني‌دار  نگرديد.