تحليل محتوايي روايات ابواب نادر و نوادر الكافي و شناخت ملاك‌هاي مرحوم كليني ذيل باب‌هاي پيش‌ گفته

يكي از سبك‌هاي مهم نگارش احاديث در پنج قرن نخست هجري، «نوادرنويسي» بوده است. اين پژوهش درصدد است ملاك‌هاي مرحوم كليني را براي قرار دادن روايات، ذيل ابواب نادر يا نوادر الكافي بداند؛ با اين هدف كه از نوع روايات ابواب نام‌برده رفع ابهام، و به مراد كليني از عنوان «باب نادر يا نوادر» نزديك شود. ازاين‌رو، اين پژوهش با استفاده از روش كتابخانه‌اي و اسنادي و رويكردي توصيفي‌تحليلي، به تحليل محتوايي روايات ابواب نادر و نوادر و مقايسۀ‌ آن‌ها با ديگر روايات كتب اصول، فروع و روضه پرداخته و به اين دستاورد رسيده است كه كليني به اشتراك لفظي عنوان «نوادر» در عصر خود واقف بوده و با قرار دادن تركيبي از «انواع» روايات ذيل ابواب پيش‌گفته ازجمله احاديث مستدرك، متفرق و پراكنده، مرسلات، شواذ، احكام استثنا شده و نيز رواياتي از نوع طرائف و غرائب كه عمدتاً قواعد مختلف فقهي همچون قاعده قرعه و قضيةٌ في الواقعه در آن دخيل بوده‌اند و مخالف نص قرآن يا سنت معصومين(ع) يا در تعارض با نظر اجماع بوده‌اند و ميان فقها غالباً نه لزوماً به عدم شهرت عمليه شناخته مي‌شدند، در باب نادر يا نوادر جاي داده است.