نقد و بررسي ديدگاه تامس نيگل درباره معناي زندگي

از نظر نيگل، زندگي از يك ديدگاه ذهني(دروني)، به طوراجتناب ناپذيري غيرقابل شك و جدي است و از يك ديدگاه عيني(بيروني)، قابل شك وترديد، غيرقابل توجيه، دلبخواهانه، تصادفي و غيرجدي است. عبث بودن زندگي به اين معنا نيست كه زندگي هيچ ارزش و اهميتي ندارد، هيچ نقش و كاركردي براي آن متصور نيست، يا فاقد هرگونه هدف و غايت است، بلكه به اين معنا است كه اتفاقا از منظر ذهني، زندگي ارزش مندترين و مهم ترين چيزي است كه وجود دارد، اما مسئله اصلي اين است كه هرگونه معنايي كه براي زندگي كشف يا جعل كنيم، آن معنا، از منظري ابدي، دلبخواهانه است. بنابراين زندگي عبث است نه به دليل اينكه، از منظر آينده اي دور، بي اهميت است يا در مقايسه با كيهان ذره اي و دمي بيش نيست و با مرگ نيست و نابود مي شود و جاويد نيست. بلكه حتي اگر انسان، كل فضا و زمان را پر كند باز مساله، حل نشده باقي مي ماند. نوشتار حاضر بر آن است تا مولفه هاي كليدي نظرگاه نيگل يعني اجتناب ناپذيري شك وترديد، غيرقابل توجيه بودن زندگي و ابطال ناپذيربودن استدلال فوق و ترجيح ديدگاه عيني بر ديدگاه ذهني را مورد نقد و بررسي قرار دهد.