ارزيابي وضعيت و امكانات مزارع ماهيان زينتي ايران

تجارت جهاني ماهيان زينتي به همراه لوازم جانبي و خوراك آنها با رشد سالانه 8 درصد بيش از 15 ميليارد دلار برآورد شده است. رونق و توليد بالغ بر 291 ميليون قطعه ماهي زينتي در ايران، ضرورت پژوهش جامعه‌‌شناسي صنعت و بررسي امكانات و ظرفيت‌هاي آنرا الزامي مي‌سازد. تحقيق حاضر با مشاركت 66 فعال و توليدكننده عمده ماهيان زينتي از طريق طراحي پرسشنامه الكترونيكي و سپس جمع‌‌آوري آنلاين اطلاعات صورت گرفت. ضمن ارزيابي امكانات توليد و درصد فراواني آنها، براي بررسي وابستگي عوامل از آزمون كاي‌‌دو و براي رتبه‌بندي عوامل از آزمون فريدمن و روش امتيازي استفاده شد. نتايج نشان داد، بيش از 70 درصد توليدكنندگان زير 40 سال سن، تحصيلاتي بالاتر از ديپلم و تحصيلاتي غير مرتبط با رشته كشاورزي و شيلات داشتند. حدود 67 درصد توليد كنندگان داراي فضايي كمتر از 500 متر مربع براي توليد هستند. منبع تأمين آب 66.2 درصد آنها آب شهري بود و 68 درصد از گازشهري به عنوان منبع گرمايش استفاده مي‌‌كردند. اكواريوم شيشه‌‌اي با 76.9 درصد و استخرهاي بتوني با 32.3 درصد شامل بيشترين ميزان سازه حوضچه‌‌هاي تكثير و پرورش بودند. حدود 90.8 درصد از توليد‌‌كننده‌‌ها از غذاي كنسانتره و 67.7 درصد آنها نيز از غذاي زنده استفاده مي‌‌كردند. برند خوراك ايراني 21 بيضا با 36.9 درصد فراواني داراي بيشترين طرفدار بود. آرتميا با 70.8 درصد، بيشترين غذاي زنده مورد استفاده بود. بيشترين رونق فروش در فصل بهار و 64.6 درصد ميانگين فروش هر توليدكننده، در استان محل توليد به‌فروش مي‌‌رسيد. به طور متوسط در هر كارگاه، 14 گونه زينتي پرورش مي‌‌يافت. گونه‌‌هاي غالب توليدي گوپي، كوي و سيچيلدها  بودند. بيماري، تغذيه و تلفات لاروي، مهم‌‌ترين چالش پرورش‌دهندگان بوده است كه بايد در اولويت برنامه‌‌ريزان و دولت قرار گيرد.