مطالعه تطبيقي اصل صلاحيت واقعي در حقوق جزاي ايران و انگلستان در پرتو اسناد بين‌‌المللي

اصل صلاحيت واقعي به عنوان يكي از جنبه‌‌هاي صلاحيت فرا‌سرزميني، هنگامي اعمال مي‌‌گردد كه جرم ارتكابي در خارج از كشور، عليه منافع اساسي و حياتي آن باشد. دراين نوشتار با استفاده از روش توصيفي– تحليلي و كتابخانه‌اي و با بررسي و تطبيق پيرامون اصل صلاحيت واقعي در حقوق جزاي ايران و انگلستان با نگاهي به اسناد بين‌المللي، چنين نتايج حاصل شده‌ است كه اولاً، از لحاظ جرائم موضوع اصل صلاحيت واقعي هرچند مصاديق مورد پذيرش حقوق بين‌‌‌الملل در حقوق جزاي هر دو كشور ايران و انگلستان توسعه يافته‌‌‌اند، لكن در تطبيق حقوق جزاي دو كشور عموماً از لحاظ نوع و ماهيت جرائم يكسان بوده، ولي از لحاظ مجازات‌‌ها با هم متفاوت هستند. ثانياً، در حقوق جزاي انگلستان شرط محاكمه غيابي در اعمال اين اصل مورد پذيرش قانونگذار نبوده ولي در حقوق جزاي ايران با حذف شرط يافت‌‌شدن يا اعاده‌‌شدن متهم به كشور به نوعي محاكمه غيابي پذيرفته شده‌ است، كه با موازين بين‌‌‌‌المللي در تطابق بيشتري مي‌‌باشد. ثالثاً، در حقوق جزاي انگلستان در راستاي ملاحظات حقوق بشري، شرط منع محاكمه مجدد صرفاً در مورد برخي جرائم تروريستي قابل اعمال نمي‌‌باشد، ولي احتساب مجازات‌‌هاي قبلي پذيرفته شده‌ است؛ ليكن در حقوق جزاي ايران، منع محاكمه مجدد پذيرفته نشده ولي احتساب مجازات‌‌هاي قبلي نيز صرفاً در مجازات‌‌هاي تعزيري مورد پذيرش قانون گذار است.