يك فراواقعيت شهري: تأثير همزاد ديجيتال شهري بر ادراك شهروندان از شهر

همزاد ديجيتال شهري يكي از آخرين دستاوردهاي رسانه‌اي در حوزه‌ شهر است كه به‌عنوان يكي از گونه‌هاي فناوري همزاد ديجيتال با مدلسازي و بازنمايي مجازي محيط واقع، در راستاي مفهوم شهر هوشمند، امكان برنامه‌ريزي براي موضوعات پيچيده‌ شهري را ممكن مي‌سازد. عموم پژوهش‌هاي انجام‌شده در اين حوزه و همچنين تجربيات عملي انجام‌شده بيانگر آن است كه اين فناوري در حيطه‌ نهاد مديريت شهري و در راستاي مفاهيمي چون شهر هوشمند يا پايداري شهري است. با اين‌حال به‌نظر مي‌رسد با توجه به ابزارهايي كه اين رسانۀ فناورانه ارائه مي‌دهد بتوان از امكانات آن اثرگذاري بر منظر شهري از طريق توليد معنا و ايجاد روايت‌هاي شهري نيز بهره برد. براين‌اساس، اين پژوهش در پي آن است كه به اين پرسش بپردازد كه «آيا مي‌توان از طريق فناوري همزاد ديجيتال شهري بر ادراك شهروندان از شهر نيز اثر گذاشت؟». به همين‌منظور اين جستار كيفي با اتكا به داده‌هاي كتابخانه‌اي، با هدف ايجاد يك گزاره جديد از طريق روش تحقيق استقرايي به ايجاد ارتباط بين گزاره‌هاي پذيرفته‌شده و مفاهيم اثبات‌شده از مطالعات قبلي مي‌پردازد. يافته‌هاي اين پژوهش بيانگر آن است كه همزاد ديجيتال شهري قادر است با مدلسازي دنياي واقع و ارائه‌ تصوير باورپذير از آن به مخاطب، با وانمايي همزاد فيزيكي، فراواقعيتي موازي با آنچه در واقعيت روي مي‌دهد، نمايش دهد كه تجربه‌اي مجازي به مخاطب ارائه دهد كه تنها منحصر به اين نسخه از واقعيت است. آنچه قابل‌توجه است آن است كه اين تجربه در رويارويي با همزاد فيزيكي به‌عنوان يك انباشت ذهني تداعي مي‌شود. از آنجاكه همزاد ديجيتال شهري توانسته تفسير جديدي از مكان در ذهن مخاطب متبادر كند، مي‌توان اذعان كرد كه اين رسانه با توليد يك فراواقعيت از محيط واقع، بر منظر شهري يا ادراك شهروندان از آن اثر گذاشته است.