اثربخشي زوج درماني هيجان مدار بر دلزدگي زناشويي و تاب آوري زوجين جوان

هدف: زوجين جوان به دليل نداشتن تجريه و تاب‌آوري در تعارضات زناشويي، بيشتر در معرض دلزدگي زناشويي و در نتيجه تمايل به طلاق هستند. اين پژوهش با هدف تعيين اثربخشي زوج درماني هيجان مدار بر دلزدگي زناشويي و تاب آوري زوجين جوان انجام شد. روش پژوهش: از روش تحقيق نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل استفاده شد. از جامعه آماري زوجين جوان مراجعه كننده به مراكز مشاوره خانواده منطقه 1 شهر تهران 30 زوج  (30 مرد و 30 زن) با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و با استفاده از روش تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. ابزارهاي پژوهش دلزدگي زناشوئي (پاينز، 1996)، تاب‌آوري (كانر و ديويدسون، 2003) بود. يافته‌هاي پژوهش با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 23 و تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر مورد تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج نشان داد كه زوج درماني هيجان مدار بر كاهش دلزدگي زناشويي و افزايش تاب آوري زوجين جوان تاثير معني دار و پايداري دارد (p 0.001). نتيجه‌گيري: بنابراين به منظور بهبود دلزدگي زناشويي و تاب‌آوري زوجين جوان پيشنهاد مي‌شود از رويكرد زوج درماني هيجان مدار استفاده شود.