مدل يابي سازگاري زناشويي بر اساس الگوهاي ارتباطي و عملكرد رابطه زناشويي با ميانجي گري نگرش معنوي

هدف: يكي از مهم‌ترين رابطه‌ها بين يك زن و يك مرد، ازدواج است كه شامل هم تعهد عاطفي و هم قانوني مي‌شود و از اهميت ويژه‌اي در زندگي هر فرد بزرگ‌سال برخوردار است. بنابراين هدف اين پژوهش مدل يابي سازگاري زناشويي بر اساس الگوهاي ارتباطي و عملكرد رابطه زناشويي با ميانجي‌گري نگرش معنوي بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر توصيفي- همبستگي از نوع مدل يابي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش شامل افراد متأهل ساكن شهر تهران بودند كه با توجه به تعداد تغييرهاي مشاهده‌پذير، به روش در دسترس 350 نفر نمونه به پرسشنامه‌هاي سازگاري زناشويي اسپانير(1976)، نگرش معنوي: شهيدي و فرج نيا (1391)، الگوهاي ارتباطي كريستنسن و سالاوي (۱۹۸۴) و عملكرد جنسي: فرج نيا و همكاران(1393) پاسخ دادند. داده‌هاي پژوهش نيز از طريق نرم‌افزار SPSS و AMOS مورد تجزيه تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه الگوي ارتباطي سازنده به‌طور مستقيم به ميزان 0.334 = β از واريانس سازگاري زناشويي را تبيين مي‌كند و الگوي ارتباطي كناره‌گيري نيز به‌طور مستقيم به ميزان 0.159 - = β از واريانس سازگاري زناشويي را تبيين مي‌كند. همچنين الگوي ارتباطي سازنده به‌طور مستقيم به ميزان 0.21= β از واريانس نگرش معنوي را تبيين مي‌كند و نگرش معنوي  به‌طور مستقيم به ميزان 0.147= β از واريانس سازگاري زناشويي را تبيين مي‌كند. نتيجه‌گيري: مي‌توان نتيجه گرفت كه مدل‌يابي سازگاري زناشويي بر اساس الگوهاي ارتباطي و عملكرد رابطه زناشويي با ميانجي‌گري نگرش معنوي داراي اعتبار است.