مقايسه اثربخشي زوج درماني به شيوه سايكودرام و زوج درماني رفتاري تلفيقي بر بهبود تاكتيك هاي حل تعارض در زوجين متعارض

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي زوج درماني به شيوه سايكودرام و زوج درماني رفتاري تلفيقي بر بهبود تاكتيك‌هاي حل تعارض زوجين متعارض در شهر تهران 1398 انجام شد. روش پژوهش: روش اين پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و مرحله پيگيري است. جامعه آماري شامل كليه زوجين متعارض مراجعه كننده به مركز نمايش درماني ايران در سال 1398 بود. نمونه اين پژوهش شامل 36 نفر (18 زوج) از مراجعه كنندگان به مركز نمايش درماني ايران بود كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. سپس در سه گروه 12 نفري شامل دو گروه آزمايش و يك گروه گواه گمارش شدند. گروه آزمايش اول 12 جلسه تحت زوج درماني به شيوه سايكودرام مورنو (1969) و گروه آزمايش دوم نيز 12 جلسه تحت زوج درماني رفتاري تلفيقي كريستنسن و همكاران (2014) قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از مقياس تجديد نظر شده تاكتيك‌هاي حل تعارض استراوس (1996) به دست آمد و با آزمون تحليل واريانس چند متغيره و اندازه گيري مكرر در نرم افزار spss22 تحليل شد. يافته‌ها: نتايج اين مطالعه نشان داد كه زوج درماني به شيوه سايكودرام بر حمله جسمي ) (F=11.52 و p=0.001)و خشونت رواني (F=12.74 و p=0.001) و مذاكره غير خشن(F=58.84 و p=0.001) در فرم قرباني و به ترتيب حمله جسمي (F=17.96 و p=0.001)، خشونت رواني (F=17.08 and p=0.001) و مذاكره غير خشن (F=89.45 و p=0.001) در فرم پرخاشگر موثر بوده است. نتيجه‌گيري: نتايج حاكي از اثربخشي زوج درماني به شيوه سايكودرام بر كاهش حمله جسمي و خشونت رواني و افزايش مذاكره غير خشن در زوجين متعارض و ماندگاري آن در طي زمان بود. بنابراين متخصصان سلامت و درمانگران مي‌توانند براي بهبود تاكتيك‌هاي حل تعارض بين زوجين از روش زوج درماني به شيوه سايكودرام در كنار ساير روش‌هاي درماني استفاده كنند.