اثر آستانه‌اي صنعتي شدن بر رابطه بين تنوع صادرات و شدت انرژي در ايران

تنوع صادرات (به معناي افزايش اقلام صادراتي توسط يك كشور)، بسته به سطح رشديافتگي، توسعه صنعتي و ساختار اقتصادي آن كشور مي‌تواند اثرات مثبت يا منفي بر شدت انرژي در آن كشور داشته باشد. هدف اين مطالعه بررسي اثر آستانه‌اي صنعتي‌ شدن بر رابطه بين تنوع صادرات و شدت انرژي در ايران طي دوره 1965 تا 2022 است. براي اين منظور يك الگوي رگرسيون انتقال ملايم (STAR) با يك سطح آستانه برآورد شده است كه در آن سطح صنعتي‌شدن به عنوان متغير گذار انتخاب شده است. نتايج نشان مي‌دهد كه متغير شاخص صنعتي شدن مي‌تواند به عنوان متغير انتقال نقش مهمي در تغيير ضرايب در الگوي شدت انرژي داشته باشد. بدين ترتيب كه در مراحل اوليه صنعتي شدن، افزايش تنوع صادراتي منجر به كاهش شدت انرژي شده و بعد از گذشت اقتصاد از سطح معيني از صنعتي شدن، با افزايش تنوع صادراتي، به علت ورود محصولات صنعتي با انرژي بري بالاتر به سبد صادراتي، شدت انرژي نيز بالا رفته است. همچنين ملاحظه شد كه شهرنشيني تأثير منفي و معناداري بر شدت انرژي دارد.