پيشايندها و پسايندهاي خودسانسوري كاركنان سازمان‌هاي دولتي

هدف پژوهش، شناسايي و رتبه‌بندي پيشايندها و پسايندهاي خودسانسوري كاركنان سازمان‌هاي دولتي است. اين پژوهش در حيطه پژوهش‌هاي آميخته با رويكرد كيفي-كمّي در رهيافت استقرايي‌قياسي است لذا از نظر هدف، كاربردي و ازحيث ماهيت و روش، توصيفي - پيمايشي است. جامعه پژوهش بخش كيفي اساتيد رشته مديريت و روانشناسي بوده كه با نمونه‌گيري هدف‌مند به حجم  16 نفر است. جامعه آماري بخش كمّي مديران مياني و ارشد سازمان‌هاي دولتي اروميه هستند كه با استفاده از نمونه‌گيري غيراحتمالي در دسترس به حجم نمونه 32 نفر تعيين شد. در بخش كيفي پژوهش براي گردآوري داده‌ها از مصاحبه نيمه ساختاريافته استفاده شد كه روايي و پايايي آن با استفاده از ضريب CVR و آزمون كاپاي كوهن تأييد شد. علاوه بر اين، در بخش كمي از پرسشنامه مقايسه زوجي استفاده شد و پايايي با آزمون مجدد و روايي با روايي محتوا مورد تاييد قرار گرفت. براي كدگذاري داده‌ها از نرم افزار نسخه 2020 MAXQDA بهره گرفته شد كه منجر به شناسايي پيشايندها و پسايندهاي خودسانسوري شد. سپس با بهره‌گيري از فن دلفي فازي، رتبه‌بندي پيشايندها و پسايندهاي خودسانسوري كاركنان انجام پذيرفت. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه جوسازماني، عدم امنيت شغلي و ترس از دست دادن موقعيت شغلي، مهم‌ترين عوامل به وجودآورنده خودسانسوري در كاركنان و آسيب‌هاي روحي، كارشكني در تحولات، كاهش بهره‌وري سازمان و فلات يادگيري از جمله مهم‌ترين پيامدهاي خودسانسوري است.