تحليل جغرافيايي كيفيت زندگي روستاهاي شهرستان نوشهر

مقدمه: كيفيت زندگي مفهومي چند جانبه و چند بعدي است و تنها جنبه هاي مادي زندگي را در بر نمي گيرد؛ اندازه گيري و پي بردن به آن خود در گرو عوامل مختلف محيطي – اكولوژيك، اجتماعي – فرهنگي و اقتصادي مي باشد و خصوصيات فردي افراد جامعه نيز در آن دخالت دارند.هدف:  مقاله‌ با هدف بررسي عوامل موثر بر تحولات كيفيت زندگي، بين روستاييان در دو دهه اخير تدوين شده است.روش شناسي: روش تحقيق، روش توصيفي – تحليلي است. در اين روش، ابتدا شاخص هاي كيفيت زندگي به تفكيك نقاط روستايي مورد مطالعه و سنجش قرار گرفت. جامعه آماري روستاييان21 روستا و حجم نمونه 380 خانوار از روستاييان است كه با استفاده از فرمول كوكران تعيين گرديده اند. سپس در مرحله تحليل، فاصله از شهر و فاصله تا جاده اصلي بر تفاوت هاي فضايي كيفيت زندگي مورد ارزيابي قرار گرفت.قلمرو جغرافيايي پژوهش:  قلمرو جغرافيايي‌ شامل بخش مركزي شهرستان نوشهر مي‌باشد‌.يافته ها و بحث:  نتايج نشان داد كه وضعيت روستاهاي مورد مطالعه از نظر كيفيت شاخص هاي كالبدي كيفيت زندگي مطلوب و شاخص هاي اقتصادي در سطح نامطلوبي قرار دارند. كه مي توان ناشي از عوامل مختلف مانند عدم برخورداري از سطوح خدماتي مطلوب، عدم وجود منابع درآمدي و... در سطح منطقه باشد. همچنين از ميان روستاهاي مورد بررسي روستاهاي خيرودكنار، توسكاتك، تازه آباد و شريعت آباد در بالاترين سطح كيفيت زندگي و رضايتمندي جاي روستاهاي سنگتو، حمزده دارند؛ و عليا و چلك عليا در پايين ترين سطح كيفيت زندگي و رضايتمندي قرار مي گيرند.نتيجه گيري: بين تمام سطوح كيفيت زندگي در سطح روستاهاي نمونه بر اساس عوامل فاصله تا جاده اصلي و فاصله تا شهرستان تفاوت معناداري وجود دارد. و هر چه فاصله كمتر باشد شاخص هاي كيفيت زندگي در وضعيت مناسب تري قرار مي گيرند و سطح كيفيت زندگي بالاتر مي رود.