تحليل فضايي تصادفات درون‌شهري با استفاده از داده‌هاي پليس راهنمايي و رانندگي (مورد مطالعه: تصادفات درون‌شهري سال 1395 شهر اردبيل)

مقدمه:  حوادث رانندگي يكي از دلايل اصلي مرگ و ناتواني است و باعث مرگ سالانه 1.23 ميليون و ده ها ميليون مصدوم و مجروح در سراسر جهان مي شود. در همين حال، بخش قابل توجهي از تلفات و جراحات ناشي از تصادفات رانندگي در ميان تصادفات درون شهري رخ مي دهد. براساس گزارش سال 1393 مركز آمار ايران حدود 9 درصد تصادفات درون شهري منجر به فوت و 60 درصد منجر به جرح مي شود.هدف:  مقاله‌ با هدف بررسي الگوهاي تصادفات درون شهري در شهر اردبيل با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي تدوين شده است.روش شناسي:  پژوهش حاضر يك مطالعه كمي- تحليلي است. داده هاي مورد نياز مطالعه از پليس راهنمايي و رانندگي اردبيل و همچنين پايگاه داده شهرداري و مركز آمار ايران استخراج شد. از نقشه مناطق شهر اردبيل براي نمايش توزيع حوادث استفاده شد. از شاخص هاي نزديك ترين همسايه، موران محلي و موران جهاني براي تعيين الگوي توزيع حوادث استفاده شده است، از آزمون مركز متوسط براي تمركز حوادث و از آزمون بيضي انحراف براي جهت توزيع استفاده شده، و از آزمون تراكم كرنل براي شناسايي كانون حوادث استفاده شده است. تجزيه و تحليل آماري با استفاده از نرم افزارهاي SPSS  و ARC-GIS انجام شد.قلمرو جغرافيايي پژوهش:  قلمرو جغرافيايي‌ شهر اردبيل مي‌باشد‌.يافته ها و بحث: نتايج پژوهش نشان داد كه بخش مركزي، حاشيه شمالي و شرقي اردبيل از نظر تصادفات رانندگي درون شهري، آسيب پذيرترين نواحي شهر اردبيل هستند. تقاطع ها، ميدان ها و بلوارها محل اكثر حوادث رانندگي هستند كه منجر شكل گيري كانون هاي تصادف خيز مي شوند، همچنين تحليل فضايي تراكم كرنل نشان مي دهد كه بيشتر تمركز نقاط تصادفي در منطقه 4 و 1 ديده مي شود و مناطق 2 و 3 از تراكم كانون تصادفي كمتري برخوردار هستند.نتيجه گيري: نتايج نهايي حاصل از پژوهش نشان مي‌دهد كه از آنجايي كه تصادفات اجتناب ناپذير هستند، جهت كاهش پيامدهاي آن را مي توان با با بكارگيري روش ها و رويكردهاي نوين و نيز استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي و داده هاي دقيق تر مي توان، الگوهاي خاص تصادفات درون شهري را جهت كاهش تصادفات و ارائه راهكارها را شناسايي كرد.