بررسي نشانه - معنا شناختي واژه‌ها و اصطلاحات كاربردي در علم پزشكي و كاربرد آن‏ها در زبان فارسي

در اين مقاله به منظور بررسي مفهوم ضمني واژه‌ها و اصطلاحات نظام نشانه اي پزشكي كه بعنوان نماد به نظام نشانه اي زبان فارسي راه يافته و بكار مي روند،  از فرهنگ‏ شفاهي سخن و فرهنگ فارسي گفتاري ، داده‌هاي مناسب با موضوع پژوهش استخراج شده و با استفاده از دانش  معني‏ شناسي و نشانه‌شناسي و بر اساس چارچوب نظري پيرس به تحليل معناي ضمني آن‏ها پرداخته شده و با ذكر نمونه براي هر يك در مفهوم صريحشان در نظام نشانه اي پزشكي، هم‏چنين ضمن ارائه‌ نمونه‌هايي براي كاربرد مفهوم ضمني اين واژه‏ها و اصطلاحات در زبان فارسي، مشخص شد كه هر يك از اين نماد‌ها به هنگام انتقال به نظام نشانه اي زبان فارسي از رفتار تازه‌اي برخوردار مي‌شوند. بيشترين ميزان استفاده از واژه‌ها و اصطلاحات پزشكي، كاربرد اندام‏واژه‌ها در زبان فارسي محاوره اي مي‌باشد و در اين ميان چند اندام‏واژه كاربرد گسترده‌تري نسبت به بقيه در اصطلاحات فارسي گفتاري دارند و اكثرا در معناي ضمني خود به‏ كار مي‌روند؛ مانند  اندام‏واژه روده در يك روده راست تو شكمش نداره . به طور كلي اين نتايج حاصل شد كه واژه‌ها و اصطلاحات مذكور در ضرب المثل‏هاي زبان فارسي عموماً بصورت شمايل بازنمايي مي‌شوند و در واقع استعاره محسوب مي‌شوند و استعاره را مي‌توان جزو نشانه شمايلي محسوب كرد.