نگاشت انواع استعاره‌هاي هستي‌شناختي در داستان سه تار اثر جلال آل‌احمد از منظر شناختي

استعاره در ادب فارسي، قدمت و جايگاه والايي داشته است. ادبيات ذاتاً پديده‌اي اجتماعي است و پيوند ادبيات و جامعه پيوندي متقابل، ديرينه وانكارناشدني است. نويسندگان و شاعران از ديرباز انديشه‌ها‌ي اجتماعي خود را با عناصر هنري آميخته‌اند و درقالب شعر و نثر بيان كرده‌اند. هدف اين پژوهش، بررسي انواع استعاره‌هاي هستي‌شناختي در داستان سه تار است. نگارندگان در صددند تا نشان دهند كه استعاره‌هاي هستي‌شناختي در داستان سه تار چگونه به‌كار رفته است و چه مفاهيمي از طريق اين استعاره ملموس شده‌اند. ماهيت روش‌شناختي اين پژوهشِ كيفي، توصيفي-تحليلي بوده و داده‌ها از داستان سه‌تار اثر جلال آل احمد گردآوري شده‌اند. يافته‌ها حاكي از آن است كه راوي به منظور انتقال مفاهيم موردنظر از استعاره به‌خوبي بهره گرفته است. همچنين، نتايج نشان داد كه كاربرد استعاره‌هاي هستي‌شناختي در اين داستان از فراواني بالايي برخوردار بوده، به گونه‌اي كه تعداد 15 مورد از استعاره‌ها شامل 3 استعارۀ هستومند و ماده، 9 مورد استعارۀ مكان و ظرف و 3 مورد استعارۀ شخصيت‌بخشي بوده‌اند.