مباني كلامي اخلاق در منظومۀ نظري امام خميني(ره)

مهم‌ترين وظيفۀ علم كلام تبيين و تحكيم باورهاي ديني و پاسخگويي به شبهات است. پژوهش حاضر با توجه به جايگاه ويژۀ اخلاق در پارادايم اسلام درصدد پاسخگويي به پربسامدترين سؤال حوزۀ اخلاق يعني مبنا و ملاك ارزش اخلاقي است. در پاسخ به اين سؤال سه پارادايم اخلاقي وظيفه‌ گرايي، فضيلت گرايي و غايت انگاري شكل‌گرفته است. تبيين ديدگاه كلامي امام خميني در پاسخ به سؤال فوق، به‌عنوان يكي از شناخته‌ شده‌ ترين دانشمندان اسلامي كه اقبال جهاني، معطوف ايشان است، مي‌ تواند نقش بي‌ بديلي در تبيين بنيادهاي اسلامي اخلاق و زيست اخلاقي داشته باشد. لذا پژوهش حاضر با هدف تبيين مباني كلامي اخلاق در منظومۀ نظري امام خميني انجام‌شده است. روش پژوهش، تحليل مضمون است؛ بنابراين ابتدا مباني كلامي، استقصا و استخراج‌شده‌اند سپس با رويكرد اخلاقي، تحليل مضمون صورت گرفته است. يافته‌ ها: مطابق ديدگاه امام خميني، بنياد پارادايم اخلاقي اسلام، بر هر سه محور وظيفه گرايي، فضيلت گرايي و غايت انگاري، توأمان استواراست و پشتيباني تكويني و تشريعي اسلام از زيست اخلاقي، موجب ضمانت و معناداري آن مي گردد. نتايج حاصل بيانگر آن است كه براي داشتن جامعۀ اخلاقي، غني‌ سازي سامانۀ معرفتي افراد در حوزه هاي خداشناسي به‌ويژه صفات الهي، جهان شناسي در دو سطح دنيوي و اخروي، انسان شناسي و تبيين چگونگي تأثير رفتار اخلاقي انسان بر فرجام او لازم و ضروري است.