بررسي امكان توليد ژله خوراكي با منشأ جلبك‌هاي دريايي شاخص كاراژينان

هدف: كمبود منابع آب شيرين و تخريب گسترده خاك‌هاي كشاورزي به دليل استفاده بيش از حد، ضرورت تحقيق در راستاي بهره‌برداري از گياهان دريايي را به‌عنوان يك منبع تجديدپذير براي توليد غذا نمايان مي‌سازد. لذا اين مطالعه با هدف بررسي و مقايسه ويژگي‌هاي فيزيكوشيميايي پليمر زيستي كاراژينان در دو ماكروجلبك قرمز Hypnea  flagelliformis  Greville ex J. Agardh وHypnea musciformis (Wulfen) J.V. Lamouroux  به منظور توليد ژله خوراكي صورت گرفت.مواد و روش‌ها: استخراج كاراژينان از دو گونه ماكروجلبك قرمز به دو روش تيمار آبي و تيمار آلكالي صورت گرفت. جهت بررسي ويژگي‌هاي فيزيكوشيميايي، دماي ذوب ژل، دماي ژل شوندگي و ميزان ويسكوزيته عصاره‌هاي استخراج شده اندازه‌گيري شد. همچنين آناليز مادون قرمز (FTIR) جهت تعيين گروه‌هاي عاملي و آناليز عنصري ICP و  آناليز HNS جهت تعيين عناصر موجود در كاراژينان استخراجي مورد استفاده قرار گرفت.نتايج: نتايج نشان داد ژل به دست آمده از جلبك H. flagelliformis  هم از نظر ميزان بازدهي و هم از نظر ويژگي‌هاي فيزيكوشيميايي داراي كيفيت بهتري است. طبق نتايج آناليز عنصري ICP، بيشترين درصد وزني عناصر تشكيل‌دهنده پودر كاراژينان حاصل از ماكروجلبك H. flagelliformis  به ترتيب مربوط به سديم، پتاسيم، منيزيم، آهن، فسفر و كلسيم بود.نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج اين تحقيق، گونه ي H. flagelliformis به عنوان گونه ي واجد بازدهي بالا و با كيفيت كاراژينان معرفي شد و براي تهيه ژله ي خوراكي با رنگدانه طبيعي مورد استفاده قرار گرفت. با توجه به پايين بودن فرهنگ مصرف غذاهاي دريايي در ايران، تلاش براي توليد محصولات ثانويه از ماكروجلبك‌هاي دريايي به‌عنوان يك منبع تجديدپذير كه نياز به آب شيرين و زمين كشاورزي ندارند، مي‌تواند علاوه بر ايجاد تنوع غذايي، مصرف‌كنندگان را از تركيبات فراسودمند اين گياهان بهره‌مند سازد.