نقد برداشت كلامي سيف‌الدين آمِدي از آيه تطهير بر عصمت اهل‌بيت(ع) در «أبكار الأفكار»

«عصمت» مهم‌ترين شرط امامت از نظر شيعه مي‌باشد؛ تعدادي از آيات قرآن به عنوان ادله اثبات عصمت ارائه مي‌شود كه «آيه تطهير» يك از اين آيات است. انديشمندان مختلف با رويكردهاي گوناگون، تفاسيري از آيه ارائه كرده‌اند. «سيف الدين آمدي» از جمله عالماني است كه با رويكردي كلامي خوانشي از اين آيه ارائه كرده است. وي در كتاب «ابكار الافكار» براي رد عصمت حضرت زهرا(ع) دلالت آيه بر عصمت را رد مي كند. متكلمان اشعري پيش از او كسي از آيه تطهير در رد و يا اثبات عصمت نپرداخته است. همچنين روشي كه او استفاده كرده جديد بوده و پاسخي هم به آن داده نشده است. اهميت مسئله امامت، جايگاه مهم عصمت در مسئله امامت، بي‌پاسخ بودن خوانش آمدي از آيه، روشِ او براي اثبات ادعاي خود و نفي دلالت آيه بر مسئله عصمت ائمه(ع) بررسي و نقد نظرات او در اين زمينه را ضروري مي‌نمايد. ازاين‌رو اين در اين نوشتار سعي بر اين بوده است كه با رويكرد نقد متن به نقد خوانش «آمدي» از آيه پرداخته شود. در اين راستا ابتدا اهتمام به خوانش دقيق «آمدي» از آيه تطهير و نحوه استفاده او براي رد عصمت، بوده است و در گام بعد با تكيه بر مجموعه‌اي از ادله درون متني و برون متني به نقد نظر وي پرداخته شده است.