بررسي خصوصيات ژئوتكنيكي مارن هاي بهسازي شده با بيوپليمر كيتوسان

واژه مارن به سنگ يا خاك هاي رسي - آهكي اطلاق مي‌شود كه بنا بر خاصيت ژئوتكنيكي‌شان، در هنگام جذب رطوبت به شدت كاهش مقاومت و افزايش تغييرشكل دارند. مطالعه حاضر، به بررسي اثر بيوپليمر كيتوسان(پوست ميگو) بر روي تغيير خصوصيات خاك مارن پرداخته شده است. براي اين منظور، مقادير متفاوت كيتوسان با خاك تركيب شده و نمونه‌هاي مختلف براي انجام آزمايش‌ها ساخته شدند و آزمايش هاي مقاومت فشاري محدود نشده و برش مستقيم بر روي نمونه ها انجام گرفت و تغييرات تنش-كرنش، مدول سكانت، مدول انرژي كرنشي، چسبندگي و زاويه اصطكاك داخلي تحت سيكل هاي مختلف انجماد- ذوب مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج نشان دادند كه مارن ها به تنهايي از مقاومت كمي برخوردار بود و پس از چرخه‌هاي انجماد و ذوب ، بعد از ۸ سيكل ميزان مقاومت آن به حدود نصف رسيد. اما در نمونه هاي تثبيت شده با كيتوسان ميزان مقاومت افزايش قابل توجهي مي يابد به نحوي‌كه در نمونه حاوي ۰.۱۶ كيتوسان به عنوان تركيب بهينه، بعد از ۷ روز عمل آوري ميزان مقاومت فشاري به حدود 2.5 برابر رسيد. با توجه به نتايج بدست امده از پارامترهاي Eu و E50 براي مشخص شد كه افزودن كيتوسان سبب مي شود تا علاوه بر سختي بيشتر، ميزان انرژي بسيار بيشتري براي رساندن نمونه به نقطه شكست لازم باشد. همچنين مقادير چسبندگي و زاويه اصطكاك داخلي براي تركيب بهينه بعد از ۷ روز عمل آوري برابر با 38.8 كيلوپاسكال و °21 بدست امد كه به مراتب بيشتر از ۲۱ كيلوپاسكال و °۱۸ مربوط به مارن اوليه مي‌باشد.