اثربخشي معنادرماني بر سرمايه روانشناختي و تنظيم شناختي هيجاني در زنان آسيب ديده از روابط فرازناشويي همسر

هدف: اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي معنادرماني بر سرمايه روانشناختي و تنظيم شناختي هيجاني در زنان آسيب ديده از روابط فرازناشويي همسر انجام شد. روش‌شناسي: روش پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش كليه زنان آسيب ديده از روابط فرازناشويي مراجعه‌كننده به كلينيك‌هاي روان درماني و مشاوره شهر تهران در سال 1402 بود كه از اين ميان، 30 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها شامل پرسشنامه سرمايه روانشناختي لوتانز (2007) و پرسشنامه تنظيم شناختي هيجاني گارنفسكي و كرايج (2006) بود. شركت‌كنندگان به دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم شدند. گروه آزمايش به مدت 8 جلسه 90 دقيقه‌اي تحت معنادرماني بر اساس نظريه فرانكل (1992) قرار گرفت، در حالي كه گروه كنترل هيچ مداخله‌اي دريافت نكرد. پس از اتمام جلسات، مرحله پس‌آزمون انجام شد و يك دوره پيگيري سه‌ماهه نيز صورت گرفت. داده‌ها با استفاده از تحليل كوواريانس و واريانس آميخته و از طريق نرم‌افزار SPSS-26 تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد كه بين گروه آزمايش و گروه كنترل در سرمايه روانشناختي و راهبردهاي سازش‌يافته تنظيم هيجان تفاوت معناداري وجود داشت. معنادرماني به طور معناداري باعث افزايش خودكارآمدي، اميدواري، تاب‌آوري و خوش‌بيني در زنان آسيب ديده از روابط فرازناشويي شده است. همچنين اثر زمان بر متغيرهاي پذيرش، تمركز مجدد مثبت، تمركز بر برنامه‌ريزي، ارزيابي مجدد مثبت، كم‌اهميت‌شماري، خودسرزنشگري، نشخوارگري، فاجعه‌نمايي و ديگرسرزنشگري افزايش معناداري را نشان داد. نتيجه‌گيري: معنادرماني به‌عنوان روشي موثر مي‌تواند به بهبود سرمايه روانشناختي و تنظيم شناختي هيجاني در زنان آسيب ديده از روابط فرازناشويي كمك كند. اين تأثيرات در طول زمان پايدار بوده و به بهبود سلامت رواني و هيجاني اين گروه از زنان منجر مي‌شود.