ارائه مدلي براي پيش‌بيني خودكارآمدي بر اساس طرحواره‌هاي ناسازگار اوليه، راهبردهاي مقابله‌اي و تمايزيافتگي با ميانجي‌گري معناي زندگي در زوجين با ازدواج مجدد

زمينه و هدف: هدف اين پژوهش، ارائه مدلي براي پيش‌بيني خودكارآمدي بر اساس طرحواره‌هاي ناسازگار اوليه، راهبردهاي مقابله‌اي و تمايزيافتگي با ميانجي‌گري معناي زندگي در زوجين با ازدواج مجدد بود. ; روش و مواد: نوع اين مطالعه از نظر هدف، بنيادي-كاربردي و پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي، همخواني و پيش‌بيني است. جامعه آماري پژوهش حاضر، كليه زوجين با ازدواج مجدد مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره منطقه ۳ شهر تهران بودند. روش نمونه‌گيري در اين تحقيق به صورت داوطلبانه در دسترس بود. حجم نمونه با توجه به فرمول كوكران و نوع تحقيق، بر اساس منطق انجام رگرسيون و با در نظر گرفتن پديده افت آزمودني‌ها حداقل ۴۰۰ نفر تعيين شد كه به روش نمونه‌گيري در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. جهت تجزيه و تحليل داده‌هاي به‌دست‌آمده از آزمون‌هاي آماري رگرسيون چندمنظوره و تحليل مسير در محيط نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۴ استفاده شد. ; يافته‌ها: نتايج نشان داد كه راهبردهاي مقابله‌اي هيجان‌مدار بر خودكارآمدي با ميانجي‌گري معناي زندگي در زوجين با ازدواج مجدد رابطه غيرمستقيم دارد. همچنين راهبردهاي مقابله‌اي مسئله‌مدار بر خودكارآمدي با ميانجي‌گري معناي زندگي در زوجين با ازدواج مجدد رابطه غيرمستقيم دارد. علاوه بر اين، نتايج نشان داد كه تمايزيافتگي بر خودكارآمدي با ميانجي‌گري معناي زندگي در زوجين با ازدواج مجدد رابطه غيرمستقيم دارد. ; نتيجه‌گيري: بنابراين، مي‌توان نتيجه گرفت كه خودكارآمدي زوجين با ازدواج مجدد را مي‌توان بر اساس طرحواره‌هاي ناسازگار اوليه، راهبردهاي مقابله‌اي و تمايزيافتگي با نقش ميانجي معناي زندگي در زوجين با ازدواج مجدد پيش‌بيني نمود.