تحليل فضايي سكونتگاه‌هاي روستايي در ارتباط با عوامل طبيعي (مطالعه موردي: شهرستان فيروزآباد)

پيدايش سكونتگاه‌هاي روستايي، بر پايه‌ي عوامل طبيعي مانند آب‌وخاك استوار بوده است. عوامل طبيعي در مكان گزيني، پراكندگي، حوزه‌ي نفوذ، توسعه‌ي فيزيكي، مورفولوژي و امثال آن اثر قاطعي دارد و اين عوامل گاهي به‌عنوان يك عامل مثبت و زماني به‌صورت يك عامل منفي عمل مي‌كند. هدف از اين مطالعه وضعيت قرارگيري سكونتگاه‌هاي روستايي شهرستان فيروزآباد در ارتباط با عوامل طبيعي مي‌باشد. جامعه آماري شامل سكونتگاه‌هاي روستايي شهرستان فيروزآباد مي‌باشد اين شهرستان داراي دو بخش و 5 دهستان مي‌باشد. روش موردمطالعه در اين تحقيق، روش تاپسيس فازي مي‌باشد كه يكي از بهترين روش‌هاي تصميم‌گيري جند شاخصه است كه بر مبناي متغيرهاي فازي بيان‌شده است. لايه‌هاي اطلاعاتي مورداستفاده شامل لايه ارتفاعي، شيب، جهت، اقليم، پوشش گياهي، خاك، فرسايش، كاربري اراضي مي‌باشد كه در محيط GIS تجزيه‌وتحليل شده‌اند. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه بخش مركزي با بيشترين روستاها، ضعيف‌ترين عملكرد را نسبت به عوامل طبيعي داشته و دهستان احمدآباد در اين بخش با 95 درصد در رتبه نخست قرار مي‌گيرد. دومين بخش شهرستان مربوط به بخش ميمند بوده كه ازلحاظ عوامل طبيعي عملكرد بهتري داشته‌اند به‌طوري‌كه اكثر روستاهايي كه در شهرستان در وضعيت مناسب‌تري قرار داشته‌اند در اين بخش قرارگرفته‌اند. به‌طوركلي سكونتگاه‌هاي روستايي كه در قسمت شمالي و شمال غربي فيروزآباد مي‌باشند در وضعيت مناسب‌تري قرار دارند. درصورتي‌كه وضعيت سكونتگاه‌هاي روستايي بخش جنوبي و مركزي شهرستان نامناسب مي‌باشد. نقش عوامل انساني بخصوص در لايه‌هاي پوشش گياهي، خاك، فرسايش و كاربري اراضي باعث شده كه وضعيت قرارگيري بسياري از سكونتگاه‌هاي روستايي در ارتباط با عوامل طبيعي در وضعيت نامناسبي قرار بگيرند. لذا مي‌طلبد پتانسيل‌ و ظرفيت سكونتگاه‌هاي روستايي شهرستان به‌خوبي موردبررسي قرارگرفته و در تناسب بااستعدادهاي موجود در منطقه نسبت به معرفي، طرح‌ريزي و اجراي برنامه‌هاي معيشتي جايگزين اقتصاد زراعي –دامي كه در حال حاضر مي‌باشد و باعث تخريب اين موقعيت شده است اقدام شود.