ارتباط اختلال استرس پس از سانحه با كيفيت خواب اعضاي خانواده بيماران ترومايي بستري در بخش مراقبت هاي ويژه

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف بررسي ارتباط وضعيت كيفيت خواب و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) در مراقبين بيماران بستري در ICU طراحي شده است.روش كار: بررسي حاضر به صورت مقطعي بر روي بستگان درجه اول بيماران بستري در ICU انجام شد. ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه كيفيت خواب پيتزبورگ و پرسشنامه PCL-C براي سنجش اختلال استرس پس از سانحه استفاده شد. پرسشنامه PTSD توسط همراهان، پس از پذيرش بيمارشان تكميل شد، اما پرسشنامه كيفيت خواب پس از پذيرش و يك ماه بعد توسط همراهان بيمار تكميل گرديد. براي آناليز آماري از آزمون هاي همبستگي و تي زوجي با سطح معني داري 0.05 استفاده شد.يافته ها: تعداد كل شركت كنندگان دراين مطالعه 120 نفر (66 مرد و 54 زن) بودند. ميانگين نمره اختلال استرس پس از سانحه 5±67.8 بود كه نشان دهنده سطح استرس بالا در همراهان بيماران بود. نمره كيفيت خواب در زمان بستري در همراهان 1.8±3.9 (كيفيت خواب قابل قبول) و پس از 1 ماه از حادثه 2.5±9.3 (كيفيت خواب نامناسب) بود كه به طور قابل ملاحظه اي بدتر شده بود (0.001 P). با اينحال ارتباط معناداري بين كيفيت خواب و اختلال استرس پس از سانحه مشاهده نشد (0.05 P). نتيجه گيري: اختلال استرس پس از سانحه به شدت در همراهان بيماران وجود دارد و اين مسئله مي تواند اثرات مخرب سلامت جسمي و رواني داشته باشد. همچنين كيفيت خواب همراهان بر اثر مشكلات مربوط به بيماران به شدت تحت تاثير قرار مي گيرد و مداخلات روانپزشكي براي اين افراد را اجتناب ناپذير مي كند.