بررسي ارتباط اضطراب و دليريوم در مراقبين خانوادگي بيماران بستري در بخش مراقبت هاي ويژه

مقدمه: وجود اضطراب در مراقبين خانوادگي بيماران، توانايي فراهم كردن كمك آنان را در تكميل مراقبت محدود كرده و مي تواند سبب تشديد ساير عوارض روانشناختي مثل دليريوم گردد. مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط اضطراب و دليريوم در مراقبين خانوادگي بيماران بستري در بخش مراقبت هاي ويژه  انجام شده است.روش: در اين مطالعه مقطعي در سال 1402، تعداد 256 نفر از مراقبين خانوادگي بيماران بستري در بخش مراقبت هاي ويژه وابسته به دانشگاه علوم پزشكي تهران به روش نمونه گيري طبقه اي متناسب انتخاب شدند. جهت جمع آوري اطلاعات از سه پرسشنامه اطلاعات جمعيت شناختي، پرسشنامه GAD 7 و پرسشنامه sour seven استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون هاي آماري ‌ آنوا، T مستقل، كاي دو و دقيق فيشر تحليل شدند.يافته ها: مراقبين خانوادگي با ميانگين سني 42.87 سال و اكثرا خانم ( 67.2%) بودند. نسبت خانوادگي در 103 نفر از مراقبين همسر (40.2%) بود. تعداد192نفر (75%) از مراقبين خانوادگي علائم دليريوم و تعداد 240 نفر (93.8%) علائم اضطراب را گزارش كرده بودند. نتايج آزمون آنوا  نشان داد ارتباط آماري معني داري بين اختلال اضطراب فراگير  و دليريوم در مراقبين خانوادگي (كمتر از 001 /0=P)وجود دارد.نتيجه گيري: بر اساس نتايج مطالعه حاضر توصيه مي شود، اصول حمايت از خانواده در آموزش ضمن خدمت مديران پرستاري گنجانده شود تا با آگاهي از جنبه مختلف اين كار تلاش كنند فرصت هايي را فراهم آورند تا پرستاران بتوانند در كنار ساير وظايف مراقبتي خود به اين بعد مراقبتي نيز بپردازند.