بررسي آب قابل بارش جو در شرايط گردوغبار با استفاده از تصاوير ماهواره اي (مطالعه موردي: جنوب غربي ايران)

در حالي كه تاثير گازهاي گلخانه اي نيروگاه ها، خودروها و ساير ذرات معلق انسان ساخت بر كيفيت هوا و بهداشت عمومي به خوبي شناخته شده، تاثير آنها بر آب و هوا به طور كامل شناخته نشده است. دانشمندان نشان داده اند كه ذرات معلق در هوا مي تواند چه به طور مستقيم، از طريق بازتابش انرژي خورشيدي به آسمان، چه به طور غير مستقيم، با افزايش بازتاب ابرها، درجه حرارت سطح زمين را كاهش دهد. ذرات معلق گردوغبار به ويژه در مناطق شهري و صنعتي، به عنوان عامل كاهنده بارندگي و نزولات آسماني عمل مي كند. ريزگردهاي بزرگ (بزرگتر از1 ميكرون) مي توانند بارندگي را افزايش دهند. اما ذرات بسيار ريز گردوغبار در سطوح فوقاني جو مي تواند به سركوب بارش هاي فراوان بيانجامد. مطالعه حاضر با هدف بررسي ارتباط ظرفيت آب قابل بارش جوي با وقايع گردوغبار در جنوب غربي ايران طي دوره (1986 - 2016) انجام شده است. اين مقاله، با استفاده از داده هاي طبقه بندي شده محصول مد 06(MOD06) سنجنده ماديس(MODIS) تاثير گردوغبار بر بارش را مورد بررسي قرار داد. نتايج اين تحقيق با بررسي داده هاي سنجش از دور از جمله مقادير آب قابل بارش و رخداد گردوغبار جو در برخي موارد انتخابي، نشان داد در مقطعي از زمان كه گردوغبار به مقدار بالايي مي رسد، ميزان آب قابل بارش كه نشانگر پتانسيل و توانايي رخداد بارش است، به طور قابل توجهي كاهش مي يابد. نتايج اين تحقيق نشان داد يكي از اثرات رخدادهاي گردوغبار در جنوب غربي ايران، نقصان بارش بوده و گردوغبار مي تواند به طور قابل توجهي به عنوان عامل كاهنده يا سركوب كننده ميزان بارندگي در منطقه عمل كند. كارايي بالاي محصول مد 06(MOD06) در اثبات اثر كاهش دهندگي گردوغبار بر آب قابل بارش جو در منطقه جنوب غربي ايران، در اين تحقيق اثبات گرديده است.