وردش هاي فضايي- زماني روزهاي برف‌پوشان در پهنه شمال غرب ايران با استفاده از داده هاي دورسنجي

در اين پژوهش وردش هاي فضايي - زماني روزهاي برف پوشان (SCDs) در اين منطقه با استفاده از داده هاي نسخه ششم سنجنده ماديس تررا و ماديس آكوا به صورت روزانه در بازه زماني 2020-2003 واكاوي شد. به منظور كاهش اثر ابرناكي سه الگوريتم بر روي داده ها اعمال شد. براي الگوي رقومي ارتفاع، از مدل رقومي سطحي (DSM) سازمان اكتشافات فضايي ژاپن استفاده شد. ارتباط بين دو مؤلفه فنولوژيك برف-پوش (SCAs و SCDs) و پيوند شمار SCDs با مؤلفه توپوگرافيكي ارتفاع مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها نشان از افزايش SCDs در ماه هاي نوامبر، دسامبر و ژانويه دارد. بيشينه SCDs در ژانويه مربوط به توده كوهستاني سبلان و سپس سهند مي باشد. كاهش SCDs در ماه هاي بهاره و تابستانه نيز متأثر از دو عامل عرض جغرافيايي و ارتفاع مي باشد. بيشينه مطلق SCDs در اين منطقه با 160 روز در سال در بلندي هاي سبلان مشاهده مي شود. بررسي تغييرات روزهاي برف پوشان در ماه هاي مارس و آوريل نشان از كاهش SCDs در طبقات ارتفاعي بلند دارد. درعين حال، الگوي افزايشي SCDs در نوامبر و دسامبر را در بسياري از كمربندهاي ارتفاعي نشان مي دهد. واكاوي ارتباط SCAs و SCDs در ماه هاي مختلف مشخص كرد كه در پهنه هاي داراي SCDs بيشتر (ارتفاعات) به سبب كاهش سطوح توپوگرافي، از SCAs كاسته شده است. ارتباط وردش هاي SCDs با ارتفاع نيز نشان داد كه كمينه SCDs در تمامي باندهاي ارتفاعي (حتي ارتفاعات بالاي 3500 متر با 4 روز) در اوت و بيشينه آن در دسامبر با 22 روز در ارتفاع 3500 متر روي داده است. SCDs با افزايش ارتفاع در مناطق كوهستاني 3500 تا 4000 متري، به دليل افزايش شيب زمين و ناپايداري SC بر روي سطوح پرشيب كاهش مي يابد.