تحليل بازنمايي زنان خانه‌دار در سينماي دهۀ نود ايران

هدف اين مقاله، مطالعۀ نحوۀ بازنمايي زنان خانه‌دار در سينماي دهۀ نود ايران است. روند افزايش ميزان تحصيلات زنان به‌طوركلي و ثابت‌ماندن تقريبي ميزان اشتغال آنان نشان مي‌دهد امروزه بسياري از زنان خانه‌دار، داراي تحصيلات عالي دانشگاهي هستند كه موجب ارتقاي كيفيت زندگي آن‌ها شده است. مسئلۀ اين مقاله، كشف رابطه‌اي است كه ميان زندگي واقعي زنان خانه‌دار و نحوۀ بازنمايي آن در سينما وجود دارد.در اين پژوهش از روش تحليل متن و تكنيك نشانه‌شناسي سوسوري در هردو حالت تحليل همنشيني و تحليل جانشيني، براي كشف معاني آشكار و پنهان متن، استفاده شده است. شش فيلم ساخته‌شده در دهۀ 1390 تحليل شده كه معيار انتخاب آن‌ها اين بوده كه زن خانه‌دار نقش اصلي را داشته يا موضوع آن مرتبط با خانه‌داري بوده است.مهم‌ترين يافته‌هاي تحقيق اين است كه اولاً داده‌هاي آماري نشان‌دهندۀ افزايش ميزان تحصيلات عالي در ميان زنان خانه‌دار ايران است. دوم آنكه اين زنان در واقعيت بر وضعيت ناعادلانۀ خود در خانوادۀ آگاه، معترض و خواستار داشتن منبع مالي مستقل و همكاري مردان خانواده هستند. سوم آنكه بازنمايي زنان خانه‌دار در فيلم‌هاي تحليل‌شده به‌صورت كليشه‌اي و فرودست است.نتيجۀ نهايي اينكه علي‌رغم تغييرات رخ داده شده در كيفيت زندگي زنان خانه‌دار به‌دنبال افزايش ميزان تحصيلات آنان، اين تغييرات تأثير چنداني در نحوۀ بازنمايي زنان خانه‌دار در سينما نگذاشته است.