الحاد در فلسفه غرب معاصر؛ نقد استدلال مبتني بر اختفاي الهي شلنبرگ

ازجمله مسائل مهم در فلسفه دين، بررسي هستي خداوند و سنجش عقلانيت آن، با تكيه بر معيارهاي مختلف است. فيلسوفان خداناباور و منتقد عقلانيت ايمان، همواره به دلايل مختلف تمسك مي‌جويند. در عصر حاضر، انديشمنداني مانند شلنبرگ، با تكيه بر ايده اختفاي الهي تلاش مي‌كنند استدلالي عليه وجود خداوند ارائه نمايند. جوهر استدلال او مبتني بر نوعي نگرش خداشناسي است كه بر اساس آن، خداوند خالقي خيرخواه و مهربان است كه از نظر علم و قدرت، بي‌كران است. با تكيه بر اين نگرش نسبت به خداوند، استدلال شلنبرگ بيان مي‌كند كه اگر خداوند وجود دارد، پس بايد خود را به ما نشان دهد، چراكه او هم به‌اندازه كافي مهربان است، هم به‌اندازه كافي قدرت اين كار را دارد. هدف مقاله حاضر، بررسي و سنجش استدلال شلنبرگ است. پژوهش حاضر، ضمن ارائه تقرير شرطي رفع تالي از استدلال شلنبرگ، نارسايي منطقي و وجود رابطه ضروري ميان مقدم و تالي را به‌چالش كشيده و درنتيجه، عدم آشكارگي بصري و غير بصري خداوند را نمي‌توان قرينه‌اي بر ضد وجود خداوند در نظر گرفت. براي تبيين عدم ارتباط منطقي ميان مقدمات استدلال شلنبرگ، بر ايده اختيارگروي ايمان تكيه شده است. روش پژوهش حاضر، توصيفي‌ـ‌تحليلي، با رويكرد انتقادي است. نتيجه پژوهش نشان مي‌دهد كه اختفاي الهي نمي‌تواند الحاد را توجيه نمايد.