پيامدهاي بحران هويت در ناامني هستي‌ شناختي و راهبردهاي سياست خارجي اسرائيل

گسترش روزافزون شكاف‌هاي اجتماعي در جامعه ناهمگون اسرائيل و نيز ترديدافكني در نمادهاي هويتي صهيونيسم، امنيت هستي‌ شناختي اين رژيم را با چالش‌هايي روبرو كرده است. اسرائيل با اعمال سياست‌هاي تبعيض نژادي، عناصر اجتماعي را با انفكاك ساختاري مواجه ساخته و با شدت بخشيدن به تعارضات داخلي، تمايل نيروهاي اجتماعي را در حمايت از اين رژيم، كاهش داده ‌است. مقاله حاضر با مفروض‌گرفتن وجود شكاف‌هاي متعدد در اسرائيل، با استفاده از روش توصيفي-تحليلي، در چارچوب نظري سازه‌انگاري به اين پرسش پاسخ مي‌دهد كه نقش و جايگاه بحران هويت در شكل‌گيري ناامني هستي‌شناختي رژيم اسرائيل چيست؟ طبق يافته‌هاي حاصل از اين پژوهش، عدم توانايي در رفع معضلات و شكاف‌هاي حاصل از اختلافات دروني، منجر به امنيتي‌كردن ساختار اين رژيم شده است. شكل‌گيري اين فضاي امنيتي، با بكارگيري خشونت منبعث از ايدئولوژي صهيونيستي، موجب گرايش اسرائيل به جنگ‌طلبي شده، به گونه‌اي كه تهديد و تنش به بخشي از امنيت وجودي اين حكومت بدل يافته و تلاش در جهت حفظ امنيت، در راهبرد سياست خارجي آن قرار گرفته است. از اين‌رو، حل بحران ناامني هستي‌شناختي، مستلزم تغيير در رويكرد متصلب صهيونيستي به رويكرد منعطف و نيز طي كردن فرآيند غيرامنيتي‌كردن و از ميان برداشتن ساختاري است كه صهيونيسم حول مولفه‌هاي خود ايجاد كرده است.