ارتباط سبك يادگيري الكترونيكي و سواد رايانه‌اي با ميانجيگري سواد اطلاعاتي دانشجويان دانشگاه شهيد چمران اهواز

پژوهش حاضر با بررسي ارتباط بين سبك يادگيري الكترونيكي و سواد رايانه اي با نقش ميانجي سواد اطلاعاتي در بين دانشجويان تحصيلات تكميلي دانشگاه شهيد چمران اهواز انجام شد. روش شناسي: پژوهش حاضر كاربردي بر مبناي روش كمي كه بر مبناي تكنيك تحليلي جزء تحقيقات توصيفي همبستگي) و مبتني بر تحليل مسير انجام شد. جامعه پژوهش ۳۶۲ نفر از دانشجويان تحصيلات تكميلي دانشگاه شهيد چمران اهواز بود كه با روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه هاي يادگيري الكترونيكي سواد رايانه اي و سواد اطلاعاتي جمع آوري گرديد. جهت تجزيه و تحليل دادهها از نرم افزار ايموس نسخه ۲۳ و اس پي اس اس نسخه ۲۳ استفاده شد. يافتهها براي پاسخ به سوا الهاي پژوهش حاضر از مدل معادلات ساختاري استفاده شده است. مقادير شاخصهاي برازندگي مربوط به الگوي پيشنهادي پژوهش حاكي از آن است كه اكثر شاخصهاي برازندگي در مدل پژوهش در حد مطلوب و تا حدودي زيادي قابل قبول است. در رابطه با فرضيه هاي مربوط به اثر مستقيم يافته ها نشان داد كه بين سبك يادگيري الكترونيكي با سواد اطلاعاتي، بين سواد اطلاعاتي با سواد رايانه اي و سبك يادگيري الكترونيكي با سواد رايانه اي دانشجويان مورد مطالعه رابطه مستقيم و معني داري وجود دارد. در رابطه با فرضيه ي اثر غير مستقيم نتايج آزمون بوت استراپ نشان داد بين سبك هاي يادگيري الكترونيكي و سواد رايانه اي از طريق سواد اطلاعاتي رابطه معني دار وجود دارد. نتيجه گيري: با توجه به نتايج پژوهش حاضر براي توانمد كردن دانشجويان آشنايي با سواد اطلاعاتي و استفاده از رسانه ها جهت يادگيري و آموزش يك ضرورت است كه بايد مورد توجه قرار گيرد.