واكاوي جايگاه حقوقي مقامات عالي در قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران وايالات متحده آمريكا

پرداختن به ساختار حقوقي مقامات رسمي و قانوني در نظام هاي سياسي، پرسشي است كه پاسخ به آن را با تأمل در انديشه فلسفي- سياسي تفكيك قوا و همچنين واكاوي متن قانون اساسي نظام هاي سياسي مي توان دريافت. در نظام رياستي آمريكا، رئيس جمهوري به عنوان مظهر وحدت به شمار آمده و از برتري محرزي نسبت به رؤساي ديگر قوا برخوردار است. همچنين، قدرت فوق‌العاده‌اي به رئيس جمهوري در امور: اجراي قوانين و نظارت بر حسن اجراي آن، هدايت سياست خارجي كشور و فرماندهي نيروهاي مسلح اعطاء شده است. اين در حالي است كه در نظام حقوقي ايران بنابراقتضائات قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران، مقام رهبري، در جايگاه عالي‌ترين مقام رسمي و سياسي قانون اساسي قرار دارند. در اين ميان، بافت و ساختار قانون اساسي نيز، چنين انشا شده كه نه تنها به موارد مذكور در اصول 110 و 112 محدود نمي گردد، بلكه هر امري از امور عمومي را، مشروط به آنكه در چهارچوب موازين اسلامي و موكول به رعايت مصالح عمومي باشد، شامل حوزه اختيارات ياد شده مي داند. مقاله حاضر با نظر به ساختار سياسي دو نظام حقوقي ايران و ايالات متحده، به ارزيابي اين دو مقام از دريچه قانون اساسي مي پردازد.