بررسي ارتباط كيفيت زندگي والدين و پوسيدگي هاي زودرس دنداني كودكان

زمينه و هدف: پوسيدگي زودرس دنداني بيماري است كه بر كيفيت زندگي كودك و سلامت كلي او تاثير دارد و مي تواند با فعاليت هاي روزانه و فرايند رشد كودك تداخل كند. اين بيماري تحت تاثير عوامل مختلفي چون رژيم غذايي، بهداشت دهاني و عوامل اجتماعي سلامت و مسائل روانشناختي قرار مي گيرد. هدف از اين مطالعه بررسي ارتباط ميان پوسيدگي زودرس دنداني كودكان و كيفيت زندگي والدين بود.روش كار: اين مطالعه ي مقطعي توصيفي بر روي 552 كودك 12 تا 71 ماهه در شهر اردبيل انجام شده است. روش نمونه گيري در دسترس و از ميان مراجعه كنندگان كلينيك دندانپزشكي اردبيل بود. معاينه ي كودكان براي ثبت شاخص dmft و پرسشنامه سازمان جهاني بهداشت به منظور ارزيابي كيفيت زندگي والدين استفاده شد. اطلاعات دموگرافيك كودكان و والدين نيز تعيين شد. آناليزهاي آماري شامل آزمون كروسكال واليس، واريانس يك طرفه، رگرسيون خطي و آزمون تي بود.  يافته‌ها: ميانگين نمره پرسشنامه كيفيت زندگي 17.91 ± 66.42 بود. بين ميانگين كيفيت زندگي والدين و شاخص dmft همبستگي معني داري يافت نشد(0.916=p ، 0.008= r). تفاوت معني دار بين پوسيدگي دنداني كودك و افزايش سن و تحصيلات پدرمشاهده شد (0.05 p). تفاوت معني داري در ميانگين شاخص dmft، 0/5±32/50 در پسران و در دختران، 7.4±5.85 مشاهده نشد (0.459=p).نتيجه‌گيري: مطالعه ي حاضر نشان داد كه كيفيت كلي زندگي والدين و زيرشاخه هاي آن نظير محل زندگي كودك، سلامت اجتماعي و جسماني والدين ارتباط مستقيمي با پوسيدگي زودرس دنداني كودكان ندارد.