مطالعه سرواپيدميولوژي توكسوپلاسموزيس انساني در افراد مونث شهر اردبيل، در سال 1399-1398

زمينه و هدف: توكسوپلاسموز بيماري‌ است كه به وسيله تك ياخته داخل سلولي اجباري به نام توكسوپلاسما گوندي ايجاد ميشود. مصرف گوشت خام يا نيم پز آلوده به كيست نسجي و مصرف اووسيست انگل راه‌هاي اصلي انتقال انگل به انسان محسوب مي‌شوند. شديد ترين عوارض بيماري توكسوپلاسموز در افراد با سيستم ايمني ناكارآمد و همچنين عوارض زمان بارداري مي باشد. از آنجا كه آگاهي از ميزان شيوع اين عفونت در گروه هاي جمعيتي و مناطق جغرافيايي مختلف و عوامل خطر دخيل در آن از عمده ترين شاخص‌هايي است كه براساس آن مي توان خطر بروز عفونت در هر جامعه اي را برآورد نمود اين مطالعه با هدف آگاهي از ميزان شيوع سرمي آنتي بادي ضد توكسوپلاسما و برخي از عوامل خطر مرتبط با آن در افراد مونث در شهر اردبيل انجام شد. روش كار: 349 نفر از جمعيت مونث اردبيل بر اساس پرونده هاي موجود در مراكز بهداشتي درماني به طور تصادفي انتخاب شدند. اين تعداد در گروه هاي سني ده ساله از 69-1 ساله تقسيم شدند. از اين افراد دعوت به عمل آمد و در صورت موافقت در مطالعه وارد شدند. از مراجعين ضمن تكميل پرسشنامه طرح، نمونه خون اخذ گرديد و سرم نمونه ها جدا شد. نمونه هاي سرم با استفاده از كيت الايزا براي تشخيص آنتي بادي IgG ضد توكسوپلاسما مورد آزمايش قرار گرفتند. يافته ها: ميزان شيوع آنتي بادي IgG ضد توكسوپلاسما در ساكنان يك تا 69 ساله‌ي مونث اردبيل 45 درصد به‌دست آمد. ميزان شيوع با افزايش سن نسبت مستقيم داشت. افزايش ميزان تحصيلات افراد با ميزان ابتلا رابطه معكوس داشت. در افرادي كه تماس با گربه داشتند، ميزان شيوع عليرغم افزايش معني دار نبود. ميزان شيوع با افزايش BMI ارتباط مستقيم و معني دار داشت.نتيجه گيري: شيوع سرمي آنتي بادي ضد توكسوپلاسموز انساني در افراد مونث در اردبيل، معادل 45 درصد و به نسبت جهاني بالا ميباشد. 75-70 درصد افراد در سنين ازدواج سرم منفي بوده و در معرض ابتلا به توكسوپلاسموز حاد در زمان بارداري هستند كه نياز به سياستهاي پيشگيرانه بهداشتي مناسب را ايجاب ميكند.