اثرات محافظتي كافئيك اسيد در برابر آسيبهاي كبدي در مدل پيري القاشده با دي-گالاكتوز در موش‌هاي سوري

زمينه و هدف: پيري كبد يك عامل خطر مهم براي بيماري‌هاي مزمن كبدي است. استرس اكسيداتيو به عنوان يك مكانيسم پاتولوژيك مشترك براي پيري كبد در نظر گرفته مي‌شود. هدف اين مطالعه بررسي اثر كافئيك اسيد در برابر آسيب‌هاي كبدي در مدل پيري القا شده با دي-گالاكتوز در موش‌هاي سوري مي‌باشد. روش كار: 40 سر موش سوري نر به طور تصادفي به 5 گروه 8 تايي شامل: 1)  كنترل (Con)؛ 2) شم (Sham) ؛ 3) كافئيك اسيد (CA) 4) پيري (Ag) و 5) پيري+ كافئيك اسيد (Ag+CA) تقسيم شدند. پيري با تزريق دي-گالاكتوز (300 ميلي گرم/كيلوگرم، داخل صفاقي) روزانه به مدت 6 هفته ايجاد شد. كافئيك اسيد (60 ميلي گرم بر كيلوگرم، داخل صفاقي) روزانه به مدت 6 هفته تزريق شد. يك روز پس از آخرين تزريق موش‌ها بيهوش شده و پس از خونگيري (جهت ارزيابي آنزيم‌هاي كبدي)، كبد خارج گرديد. تغييرات هيستوپاتولوژيكي كبد با استفاده از رنگ آميزي هماتوكسيلين- ائوزين مورد بررسي قرار گرفت.  يافته ها: نتايج نشان داد كه پيري القا شـــده دي-گالاكتوز به طور معنـــي‌داري باعث افزايش ســــطح آنزيم‌هاي كبدي (AST، ALT و ALP) و همچنين تخريب بافتي كبد نسبت به گروه كنترل و شم مي‌شود (0.05 p). درمان با كافئيك اسيد در گروه Ag+CA به طور معناداري باعث كاهش سطح آنزيم‌هاي كبدي و ايندكس آسيب بافتي گرديد (0.05 p).  نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه كافئيك اسيد مي‌تواند باعث كاهش اثرات تخريبي پيري القا شده با دي-گالاكتوز در بافت كبد گردد.